Czy człowiek musi się zmagać ze swoimi genami?
Abstrakt
Ideas propagated by neoeugenics were and are provoking moralanxiety.Moreandmoreclearly,geneticists’achievements arecomingnearertheboundary,wherebiologicalthinkingclearly demandsphilosophicalthinkingandtheanswertotwoquestions: iseverythingthatistechnicallypossibleatthesametimemorally permitted and to what extent do the genes create a human person?Atfirstglancetheanswerappearssimple.Whomanisand what kind of person he is, man owes to his genes. However,theauthordoesnotsharethisstandpoint.Hethinks that the relation between genes and person can be settled only fromtheoverall,i.e.philosophical,visionofanindividualperspective,characteristicofChristianpersonalism.Inhisviewpoint,anindividualconstitutesaspiritual-bodilyunity,whichmeansthatman isnotmerelyhisbiology;consequently,notonlyhisgeneseither. In the such outlined perspective, human genetic structure is understood as an element of his bodily structure. According to the author, attempts to modify human genetic reserve would bring about not only an disproportionately large risk, but also cannot agree with his personal dignity. Man can never be reducedtothelevelofanobjectwhichcanbetakenintopossession and programmed up to the standards of the subjective criteria established by somebody else.Copyright (c) 2017 Horyzonty Wychowania
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
Uwagi dotyczące praw autorskich
Autorzy publikujący w tym czasopiśmie wyrażają zgodę na następując warunki:
- Autorzy zachowują prawa autorskie, przyznając czasopismu prawo do pierwszej publikacji swojego tekstu jednocześnie zarejestrowanego pod numerem licencji CC BY-ND, która pozwala innym na korzystanie z tego tekstu z uznaniem autorstwa tekstu oraz pierwotnej publikacji w tym czasopiśmie.
- Autorzy proszeni są o nawiązywanie odrębnych, dodatkowych porozumień wynikających z umowy, dotyczących dystrybucji opublikowanej w czasopiśmie wersji tekstu nie na prawach wyłączności (np. opublikowanie go w repozytorium instytucji lub w innym czasopiśmie), z potwierdzeniem pierwszej publikacji w tym czasopiśmie.
Wyraża się zgodę i zachęca autorów do publikacji ich tekstu w Internecie (np. w repozytorium instytucji lub na jej stronie internetowej) przed lub podczas procesu składania tekstu jako, że może to prowadzić do korzystnych wymian oraz wcześniejszego i większego cytowania opublikowanego tekstu (Patrz The Effect of Open Access). Zalecamy wykorzystanie dowolnego portalu stowarzyszeń badawczych z niżej wymienionych: