Tutoring akademicki w Polsce – możliwości i wyzwania

Robert Wojciech Włodarczyk

doi:10.17399/HW.2018.174306

Robert Wojciech Włodarczyk Uniwersytet Ekonomiczny w Krakowie, Wydział Ekonomii i Stosunków Międzynarodowych

DOI: https://doi.org/10.17399/HW.2018.174306

Słowa kluczowe: tutoring, jakość dydaktyki, edukacja zindywidualizowana

Abstrakt

CEL NAUKOWY: Celem artykułu jest pokazanie możliwości i wyzwań w procesie wykorzystania tutoringu jako metody dydaktycznej w polskich uczelniach wyższych. W artykule starano się przedstawić pozytywne i negatywne implikacje tutoringu, a także sposoby zastosowania tej metody.

PROBLEM I METODY BADAWCZE: W artykule podjęto próbę udzielenia odpowiedzi na pytanie: jakie są możliwości i wyzwania wprowadzenia tutoringu do procesu kształcenia na polskich uczelniach wyższych? Aby zrealizować ten cel, wybrano takie metody badawcze jak krytyczne studia literaturowe i krytyczna kwerenda internetowa.

PROCES WYWODU: Artykuł składa się z krytycznego przeglądu literatury, wyników analizy badawczych, a także wniosków dotyczących możliwości zastosowania tutoringu w polskich uczelniach.

WYNIKI ANALIZY NAUKOWEJ: Aktualnie tutoring powinien pełnić inną funkcję w systemie szkolnictwa polskiego niż brytyjskiego. Wśród potencjalnych możliwości jego wykorzystania są: tutoring rozwojowy i rówieśniczy, adaptacja studentów pierwszego roku studiów, rozwój studentów uzdolnionych i mających trudności w nauce, kształcenie interdyscyplinarne, seminaria dyplomowe i doktorskie, nauczanie języków obcych.

WNIOSKI, INNOWACJE, REKOMENDACJE: Wprowadzanie systemu tutorialnego w polskich uczelniach wyższych powinno następować ewolucyjnie, a nie rewolucyjnie. Wydaje się pożądane, aby uczelnie polskie wdrażały w życie najbardziej wartościowe elementy typowego tutoringu do tych etapów kształcenia, gdzie istniejące rozwiązania instytucjonalne w pełni to umożliwiają.

Biogram autora

Robert Wojciech Włodarczyk, Uniwersytet Ekonomiczny w Krakowie, Wydział Ekonomii i Stosunków Międzynarodowych

doktor habilitowany nauk ekonomicznych w dyscyplinie ekonomia, kierownik Katedry Teorii Ekonomii, profesor nadzwyczajny Uniwersytetu Ekonomicznego w Krakowie w Katedrze Teorii Ekonomii, profesor nadzwyczajny Podhalańskiej Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej w Nowym Targu, dyrektor Podhalańskiego Ośrodka Nauk Ekonomicznych (PONE), tutor akademicki II stopnia, członek Polskiego Towarzystwa Ekonomicznego, członek zarządu ZNP w UEK; uczestnik ponad 120 konferencji i sympozjów naukowych; autor ponad 100 publikacji naukowych z zakresu makroekonomii, inwestycji, rynków pracy, unii monetarnych, optymalnych obszarów walutowych oraz rynków finansowych (ponad 500 punktów MNiSW); kierownik lub współautor ponad 30 krajowych i międzynarodowych projektów badawczych; uczestnik kilkudziesięciu konferencji i szkoleń o charakterze dydaktycznym z zakresu Procesu Bolońskiego, PRK i e-learningu; popularyzator łączenia nowoczesnych metod i podejść dydaktycznych takich, jak e-learning oraz tutoring, wraz z ideami zawartymi w Polskiej Ramie Kwalifikacji; autor kursów internetowych z makroekonomii i międzynarodowych rynków finansowych; 11-krotnie otrzymał Nagrodę Rektora UEK za osiągnięcia naukowe, organizacyjne i dydaktyczne, 4-krotnie sklasyfikowany na liście wykładowców UEK TOP-10; były sędzia piłki nożnej w PZPN; odznaczony Brązowym Krzyżem Zasługi.

Bibliografia

Czayka-Chełmińska, K. (2007). Metoda tutoringu. W: B. Kaczorowska (red.), W poszukiwaniu metody kształcenia liderów. Warszawa: Stowarzyszenie Szkoła Liderów.

Czekierda, P. (2015). Czym jest tutoring. W: P. Czekierda, B. Fingas i M. Szala (red.), Tutoring: teoria, praktyka, studia przypadków. Warszawa: Wydawnictwo Wolters Kluwer.

Danel, Ł., Kwaśny, J. i Żur, A. (2015). Tutoring na Uniwersytecie Ekonomicznym w Krakowie –

Wydziałowa Indywidualna Ścieżka Edukacyjna. W: P. Czekierda, B. Fingas i M. Szala (red.), Tutoring: teoria, praktyka, studia przypadków. Warszawa: Wydawnictwo Wolters Kluwer.

Fingas, B. (2015). Fundamenty i źródła tutoringu. W: P. Czekierda, B. Fingas i M. Szala (red.), Tutoring: teoria, praktyka, studia przypadków. Warszawa: Wydawnictwo Wolters Kluwer.

Grzegorczyk, G. (2016). Tutoring w perspektywie kontekstowo-ekologicznej. W: B. Karpińska-

-Musiał (red.), W trosce o jakość w ilości. Tutoring oksfordzki w Uniwersytecie Gdańskim. Kraków: Libron.

Hinc, J. (2016). Tutoring akademicki jako metoda kształcenia kompetencji translatorskiej – opis projektu. Lingwistyka Stosowana, 16, 1, 23-35.

Jarosz, A. (2016). O tutoringu akademickim, czyli o nowej formie nauczania francuskiego jako trzeciego języka obcego w ramach lektoratu języka nowożytnego. Linguodidactica, XX, 119-132.

Karpińska-Musiał, B. (2012). Tutoring akademicki jako rekonstrukcja relacji Uczeń-Mistrz wobec umasowienia kształcenia wyższego. Nauka i Szkolnictwo Wyższe, 2/40, 55-70.

Karpińska-Musiał, B. (2015). Tutoring akademicki – pomiędzy Epistemą a doxa. Tożsamość metody w kontekście kształcenia uniwersyteckiego. W: P. Czekierda, B. Fingas i M. Szala (red.), Tutoring: teoria, praktyka, studia przypadków. Warszawa: Wydawnictwo Wolters Kluwer.

Kowalczuk-Walendziak, M. (2014). Tutoring akademicki w realiach polskiego szkolnictwa wyższego. Pedagogika, 8, 255-260.

Ragonis, N. i Hazzan, O. (2009). A Tutoring Model for Promoting the Pedagogical-Disciplinary Skills of Prospective Teachers. Mentoring and Tutoring: Partnership in Learning, 17(1), 67-82.

Robinson, K. (2015). Kreatywne szkoły, oddolna rewolucja, która zmienia edukację. Kraków: Wydawnictwo Element.

Szala, M. (2015). Tutoring na Uniwersytetach w Oksfordzie i Cambridge. W: P. Czekierda, B. Fingas i M. Szala (red.), Tutoring: teoria, praktyka, studia przypadków. Warszawa: Wydawnictwo Wolters Kluwer.

Sarnat-Ciastko, A. (2017). Personalizowanie kształcenia akademickiego – wybrane doświadczenia, potrzeby i perspektywy. Edukacja – Technika – Informatyka, 4(22), 78-83.