Osoba starsza a kryzys we współczesnej rodzinie w ujęciu systemowym

Słowa kluczowe: osoba starsza, systemowy model rodziny, kryzys, opieka, przemiany

Abstrakt

CEL NAUKOWY: Celem artykułu jest ukazanie osoby starszej w systemowym modelu rodziny ze szczególnym zwróceniem uwagi na aspekt opieki nad nią oraz na jej potencjał w sytuacji kryzysów, jakie mają miejsce w obrębie rodziny.

PROBLEM I METODY BADAWCZE: Problem badawczy, jaki został podjęty w niniejszym arty­kule, zawarty jest w pytaniach: Jakie znaczenie w życiu osób starszych ma rodzina? Jaką rolę od­grywają osoby starsze w systemowym modelu rodziny? Jak przebiega opieka nad osobami star­szymi w systemowym modelu rodziny, w której obrębie występują kryzysy? Wykorzystana została metoda analityczno-syntetyczna oparta na wybranej literaturze przedmiotu.

PROCES WYWODU: Zaprezentowana została systemowa teoria rodziny, w której osoby starsze nie są jedynie biorcą opieki, lecz za pomocą posiadanych zasobów stanowią nieocenione wspar­cie dla innych członków. Następnie przedstawione zostały przemiany we współczesnej rodzinie, które zaobserwować można na skutek uwarunkowań społeczno-kulturowych. Wywołały one w ob­rębie rodziny kryzysy, które w pracy ukazane zostały na przykładzie opieki nad osobami starszymi.

WYNIKI ANALIZY NAUKOWEJ: Obserwowany zanik rodzin wielopokoleniowych, a także obni­żenie jakości relacji międzygeneracyjnych doprowadził do tego, że osoby starsze utraciły ówczesną rolę oraz odchodzi się od dostrzegania ich potencjału. W sytuacji braku ich samodzielności opieka nad osobami starszymi może przybierać coraz częściej formę instytucjonalną, za co odpowiedzial­ne są wspomniane uwarunkowania społeczno-kulturowe.

WNIOSKI, INNOWACJE,REKOMENDACJE: Za pomocą edukacji powinno przekazywać się wiedzę na temat wartości relacji międzygeneracyjnych, a także potrzeb osób starszych, dla któ­rych rodzina stanowi najważniejsze środowisko, a w której szczególnego znaczenia nabiera troska o najstarszych jej członków.

Bibliografia

Białek-Szwed, O. (2019). Przemiany społeczno-kulturowe XXI wieku a poczucie braku stabilizacji – perspektywa medioznawcza. Perspektywy Kultury 24(1), 129-138.

Borowik, J. (2015). Znaczenie relacji rodzinnych w życiu osób starych. W: I. Taranowicz i S. Grotowska (red.), Rodzina wobec wyzwań współczesności. Wybrane problemy (s. 139-150). Wrocław: Oficyna Wydawnicza ARBORETUM.

Brzezińska, M. (2011). Proaktywna starość. Strategie radzenia sobie ze stresem w okresie późnej dorosłości. Warszawa: Difin SA.

Brzezińska, A.I. i Hejmanowski, S. (2019). Okres późnej dorosłości. Jak rozpoznać ryzyko i jak pomagać? W: A.I. Brzezińska (red.), Psychologiczne portrety człowieka. Praktyczna psychologia rozwojowa (s. 623-664). Gdańsk: Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne.

Cierpka, A. (2003). Systemowe rozumienie funkcjonowania rodziny. W: A. Jurkowski (red.), Z za- gadnień współczesnej psychologii wychowawczej (s. 107-129). Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.

Czekanowski, P. (2002). Rodzina w życiu osób starszych i osoby starsze w rodzinie. W: B. Synak (red.), Polska starość (s. 140-172). Gdańsk: Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego.

de Barbaro, M. (1999). Struktura rodziny. W: B. de Barbaro (red.), Wprowadzenie do systemowego rozumienia rodziny (s. 45-55). Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego.

Doniec, R. (2001). Rodzina wielkiego miasta: przemiany społeczno-moralne w świadomości trzech pokoleń. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego.

Drożdżowicz, L. (1999). Ogólna teoria systemów. W: B. de Barbaro (red.), Wprowadzenie do systemowego rozumienia rodziny (s. 9-17). Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego. Dyczewski, L. (1994). Ludzie starzy i starość w społeczeństwie i kulturze. Lublin: Redakcja Wydawnictw Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego.

Gałęska, U. (2015). Przeobrażenia więzi rodzinno-społecznych w rodzinie w XXI wieku. Wychowanie w Rodzinie 11(1), 27-41.

Krok, D. (2010). Systemowe ujęcie rodziny w badaniach dobrostanu psychicznego jej członków. W: D. Krok i P. Landwójtowicz (red.), Rodzina w nurcie współczesnych przemian (s. 359-368). Opole: Uniwersytet Opolski.

Luty-Michalak, M. (2017). Siła więzi rodzinnych osób starszych. Uniwersyteckie Czasopismo Socjologiczne 18(1), 41-49.

Olearczyk, T. (2008). Funkcjonowanie rodziny w przestrzeni nieobecności. W: G. Makiełło-Jarży (red.), Wymiary przestrzeni życiowej współczesnej rodziny (s. 55-65). Kraków: Krakowskie Towarzystwo Edukacyjne sp. z o.o. Oficyna Wydawnicza AFM.

Ostoja-Zawadzka, K. (1999). Cykl życia rodzinnego. W: B. de Barbaro (red.), Wprowadzenie do systemowego rozumienia rodziny (s. 18-30). Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego. Pieńkos, M. (2015). Dziadkowie w wychowaniu wnuków na podstawie opinii osób młodych i starszych. Forum Pedagogiczne 5(2), 279-289.

Różański, T. (2015). Z problematyki przemian i zagrożeń współczesnej rodziny. Teologia i Człowiek 32(4), 129-141.

Różański, T. (2017). Współczesna rodzina jako środowisko życia i aktywności osób starszych. Wybrane kwestie. Teologia i Człowiek 40(4), 225-240.

Rudnik, A. (2014). Relacje międzypokoleniowe w rodzinie – perspektywa gerontologiczna. W: P. Szukalski (red.), Relacje międzypokoleniowe we współczesnych polskich rodzinach (s. 41-55). Łódź: Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego.

Steuden, S. (2011). Psychologia starzenia się i starości. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN. Straś-Romanowska, M. (2020). Późna dorosłość. Wiek starzenia się. W: B. Harwas-Napierała i J. Trempała (red.), Psychologia rozwoju człowieka. Charakterystyka okresów życia człowieka (s. 263-292). Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.

Szarota, Z. (2015). Uczenie się starości. Edukacja Dorosłych 1, 23-35.

Szatur-Jaworska, B. (2014). Starość w polskiej rodzinie. W: P. Szukalski (red.), Relacje międzypokoleniowe we współczesnych polskich rodzinach (s. 25-40). Łódź: Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego.

Szczepaniak-Sienniak, J. (2014). Społeczno-ekonomiczne uwarunkowania relacji międzypokoleniowych w rodzinie we współczesnej Polsce – wybrane zagadnienia. W: P. Szukalski (red.), Relacje międzypokoleniowe we współczesnych polskich rodzinach (s. 9-23). Łódź: Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego.

Świętochowski, W. (2007). Rodzina w ujęciu systemowym. W: I. Janicka i H. Liberska (red.), Psychologia rodziny (s. 21-45). Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.

Topij-Stempińska, B. (2010). Rodzina i jej przemiany na przestrzeni wieków. W: A. Błasiak i E. Dybowska (red.), Wybrane zagadnienia pedagogiki rodziny (s. 25-42). Kraków: Wyższa Szkoła Filozoficzno-Pedagogiczna „Ignatianum” – Wydawnictwo WAM.

Wawrzyniak, J.K. (2011). Opiekuńczo-wychowawcza rola dziadków w rodzinie. Pedagogika Rodziny 1(2), 95-103.

Wawrzyniak, J.K. (2017). Starość człowieka – szanse i zagrożenia. Implikacje pedagogiczne. Warszawa: CeDeWu.

Wrótniak, J. (2015). Zasoby psychospołeczne osób w podeszłym wieku z poczuciem samotności. Lublin: Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej.

Zboina, B., Kałdon, B., Król, H. i Baklarz-Kowalska, B. (2011). Kryzys w starości w ujęciu pedagogicznym. Forum Pedagogiczne 1, 71-85.

Opublikowane
2021-03-03
Jak cytować
Franczyk, E. (2021). Osoba starsza a kryzys we współczesnej rodzinie w ujęciu systemowym. Horyzonty Wychowania, 20(53), 61-71. https://doi.org/10.35765/hw.2030