Polemika Tadeusza Ślipki z egzystencjalizmem humanistycznym Jeana-Paula Sartre’a

Abstrakt

T. Ślipko był absolutnie świadom, iż atrakcyjność egzystencjalizmu (humanizmu ateistycznego) J.-P. Sartre’a i A. Camusa była wzmocniona rozmaitością środków przekazu, jakie stosował do rozpowszechniania swej filozofii. Te oczywiste związki filozofii i literatury (powieść i dramat) stanowiły o sile oddziaływania i bezpośredniego formowania umysłowości europejskiej lat powojennych. Nie inaczej działo się w Polsce, w której inteligencję, przede wszystkim ludzi młodych, cechowała otwartość – i co tu ukrywać – niekiedy bezkrytyczne nastawienie na wszystko to, co przybywało z tak zwanego Zachodu – idee i koncepcje podane w atrakcyjnej formie. T. Ślipko wielokroć zabierał głos w tych kwestiach – rozważnie i z ogromnym kunsztem polemicznym (ugruntowanym na głębokiej znajomości zagadnienia) wykładał swe stanowisko z punktu widzenia chrześcijańskiego humanizmu (antropologii neotomistycznej)..............