Rola uniwersytetu w rozwoju przedsiębiorczości akademickiej w Polsce na podstawie doświadczeń amerykańskich i zachodnioeuropejskich

Dawid M. Szkopiński

doi:10.17399/HW.2016.153517

Dawid M. Szkopiński Uniwersytet Łódzki Wydział Ekonomiczno-Socjologiczny

DOI: https://doi.org/10.17399/HW.2016.153517

Słowa kluczowe: Przedsiębiorczość, edukacja, edukacja w zakresie przedsiębiorczości, edukacja przedsiębiorcza, edukacja dla przedsiębiorczości, edukacja ekonomiczna

Abstrakt

CEL NAUKOWY: Celem artykułu jest przeprowadzenie analizy porównawczej poziomu rozwoju i wsparcia przedsiębiorczości akademickiej w Polsce i w wybranych krajach, takich jak Stany Zjednoczone, Francja, Hiszpania, Holandia.

PROBLEM I METODY BADAWCZE: Wiodącym problemem publikacji jest analiza jakościowa metod, narzędzi i programów wspierających przedsiębiorczość akademicką. W artykule porównano poziom rozwoju przedsiębiorczości akademickiej w wybranych państwach i odniesiono się do korzyści wynikających z zastosowania danych metod w polskich warunkach.

PROCES WYWODU: Wywód składa się z trzech elementów. Pierwszy z nich to przedstawienie istotnej roli przedsiębiorczości akademickiej oraz narzędzi finansowych aktywizujących rozwój przedsiębiorczości akademickiej. Drugi odnosi się do programów wspierających przedsiębiorczość w Stanach Zjednoczonych (model amerykański), Francji, Hiszpanii, Holandii. Trzeci to przedstawienie form, w jakich przedsiębiorczość akademicka występuje w Polsce.

WYNIKI ANALIZY NAUKOWEJ: W polskich warunkach kwestia rozwoju przedsiębiorczości akademickiej jest pojmowana w szerszym znaczeniu poprzez aktywność biznesową osób powiązanych z uczelnią czy tworzenie spółek odpryskowych. Widoczne jest jednak istnienie pewnych barier umożliwiających rozwój i wdrożenie innowacyjnych rozwiązań. W Polsce potrzeba jest zmian w strukturze uczelni i ulepszeniu jej programu. Również współpraca między uczelniami mogłaby przełożyć się na udoskonalenie dotychczasowych rozwiązań i poprawę jakości.

WNIOSKI, INNOWACJE, REKOMENDACJE: Należy promować rozwój przedsiębiorczości akademickiej w Polsce. Brak jasnej metody rozwoju nauki i techniki określającej rozwój badań naukowych jest słabą stroną polskiego systemu innowacyjnego. Głównym problemem są ograniczenia finansowe, brak odpowiednich szkoleń w zakresie przedsiębiorczości i często również odpowiedniej wiedzy. Powinno tworzyć się programy, które wpłynęłyby na konkurencyjność polskiej gospodarki oraz na poziom jej innowacyjności.

Bibliografia

Banerski, G., Gryzik, A., Matusiak, K.B., Mażewska, M. i Stawasz, E. (2009). Przedsiębiorczość akademicka (rozwój firm spin‑off, spin‑out) – zapotrzebowanie na szkolenia służące jej rozwojowi. Raport z badania. Warszawa: Polska Agencja Rozwoju Przedsiębiorczości, 143-149.

Crespy, C., Héraud, J.A. i Perry, B. (2007). Multi‑level governance, regions and science in France: between competition and equality. Paris: Regional Studies, 1069-1084.

Cruz‑Castro, L. i Sanz‑Menéndez, L. (2005). Bringing science and technology human resources back in: the Spanish Ramón y Cajal programme. Science and Public Policy, vol. 32, no. 1, 9-13.

Górniewicz, J. (2008). Programy i fundusze dla innowacyjności. Olsztyn: Uniwersytet Warmińsko‑Mazurski.

Pozyskano z: http://www.uwm.edu.pl/ciitt/images/

stories/file/informator.pdf, 55 (dostęp: 12.18.2015).

Guliński, J. i Wajda, J. (2005). Doświadczenia francuskie, brytyjskie, włoskie i skandynawskie. W: J. Guliński i K. Zasiadły (red.), Innowacyjna przedsiębiorczość

akademicka – światowe doświadczenia. Warszawa: Polska Agencja Rozwoju Przedsiębiorczości, 90-93.

Kawalec, P. (2011). Próba wielowymiarowej oceny zależności między przedsiębiorczością akademicką a nauką w sferze publicznej w USA i w Europie z perspektywy danych naukoznawczych z okresu 1969-2010. W: M.W. Sienkiewicz

i T. Szot‑Gabryś (red.), Przedsiębiorczość akademicka.

Koncepcje, formy, warunki rozwoju. Lublin: Wydawnictwo Fundacji Centrum Rozwoju Lokalnego, 10-11.

Klimczuk, M. (2010). Rola uczelni wyższych w procesie transferu wiedzy do przedsiębiorstw. Zarządzanie i Marketing, zeszyt 17, nr 3/10, 164-165.

Majewski, P. i Żywiecki, P. (red.). (2009). Przedsiębiorczość akademicka w Toruniu: dobre praktyki Akademickiego Inkubatora Przedsiębiorczości przy Wyższej Szkole Bankowej. Toruń: Wyższa Szkoła Bankowości, 35-36.

Matusiak, K.B. (2008). Przedsiębiorczość akademicka. W: K.B. Matusiak (red.). Innowacje i transfer technologii. Słownik pojęć. Warszawa: PARP, 281-285.

Matusiak, K.B. i Matusiak, M. (2007). Pojęcie i ekonomiczne znaczenie przedsiębiorczości akademickiej. Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego, 453, 155-165.

Matusiak, K.B. i Zasiadły, K. (2005). Rekomendacje dla Polski. W: J. Guliński i K. Zasiadły (red.). Innowacyjna przedsiębiorczość akademicka – światowe doświadczenia. Warszawa: PARP, 145.

MIT. (1997). The Impact of Innovation. Boston: Publication of Boston Bank, 249.

Najwyższa Izba Kontroli. (2012). Wykorzystanie środków publicznych na naukę. Warszawa. Pozyskano z: http://www.nik.gov.pl/plik/id,4361,vp,6190.pdf,13

(dostęp: 12.12.2015).

Stawiarska, E. (2011). Studium Dobrych Praktyk Uczelnianych Promowania Innowacji Komercjalizowanej przez spin‑off. Toruń: Polskie Towarzystwo Ekonomiczne Oddział w Toruniu, 92.

Ustawa z dnia 27 lipca 2005. Prawo o szkolnictwie wyższym. D.U. nr 164, poz. 1365 z późn. zm. (jednolity tekst ustawy opracowany na podstawie: Dz.U. 2012, poz. 572, 742, 1544; 2013, poz. 675, 829, 1005, 1588, 1650; 2014, poz. 7).

Wissema, J.G. (2005). Technostarterzy – dlaczego i jak?. Warszawa: PARP, 11.