Wykorzystanie Metody Social Network Analysis w analizie kompetencji pracowników
Abstrakt
CEL NAUKOWY: Celem artykułu jest zaprezentowanie możliwości zastosowania analizy sieciowej (Social Network Analysis) do badania kompetencji posiadanych przez pracowników.
PROBLEM I METODY BADAWCZE: Współczesnym pracodawcom zależy na pracownikach zdolnych do pracy w samoorganizujących się zespołach oraz efektywnych we współpracy z klientami.
W związku z tym szczególnego znaczenia nabierają kompetencje społeczne. Aby pracodawcy mogli właściwie rozwijać kompetencje swoich pracowników oraz aby mogli właściwie dobierać ich w zespoły na potrzeby realizacji różnych zadań, konieczne jest posiadanie metod i narzędzi, które ułatwią ich analizowanie. Problem ich analizowania został w artykule rozwiązany dzięki wykorzystaniu metody SNA i narzędzi informatycznych, które ją stosują.
PROCES WYWODU: Metoda SNA została przedstawiona jako uzupełnienie metody badania umiejętności stosowanej podczas szkolenia z tutoringu. Eksperyment miał na celu wyłonienie umiejętności ludzi w zespole, aby w dalszej kolejności móc je analizować z wykorzystaniem metody SNA.
WYNIKI ANALIZY NAUKOWEJ: Metoda SNA pozwala na zbudowanie i przedstawienie struktury relacji pomiędzy kompetencjami pracowników i ich analizowanie na różnych poziomach szczegółowości, co usprawnia proces podejmowania decyzji. Metoda ta pozwala przyjąć inną niż stosowane dotychczas metody – wizualną perspektywę analizowania zjawisk, służących weryfikacji podjętych decyzji, przyjętych założeń i uzyskanych wyników.
WNIOSKI, INNOWACJE, REKOMENDACJE: SNA jest przydatną metodą gromadzenia, analizy i doskonalenia kompetencji pracowników. W artykule zaprezentowano ją jako metodę uzupełniającą metody szkoleniowe, ale z powodzeniem można ją także zastosować podczas realizacji projektów wymagających stworzenia zespołu efektywnie współpracujących ze sobą ludzi.
Bibliografia
Argyle, M. (2002). Psychologia stosunków międzyludzkich. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
Bandach, M. (2013).Trening umiejętności społecznych jako forma podnoszenia kompetencji społecznych. Ekonomia i Zarządzanie, 5(4). Pozyskano z: http://jem.pb.edu.pl/data/magazine/article/309/1.6_bandach.pdf (dostęp: 28.05.2018).
Baron, R.A. i Markman, G.D. (2003). Beyond social capital: the role of entrepreneurs’ social competence in their financial success. Journal of Business Venturing, 18(1), 41-60. Pozyskano z: https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S0883902600000690 (dostęp: 28.05.2018).
Blair, J.P. i Carroll, M.C. (2008). Social capital. Economic Development Journal, 7(3), 42-49.
Chmielecka, E. (red.). (2010). Autonomia programowa uczelni. Ramy kwalifikacji dla szkolnictwa wyższego. Warszawa: Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego.
Elsner, D. (red.). (2013). Sieci współpracy i samokształcenia. Warszawa: Wolter Kluwer Polska SA.
Goleman, D. (1995). Emotional Intelligence. New York, NY: Bantam.
Iżycka, H. i Marszałek, A. (2011). Europejska klasyfikacja umiejętności/kompetencji, kwalifikacji i zawodów ESCO jako instrument wspomagający dostosowanie kształcenia do potrzeb rynku pracy. Warszawa: Ministerstwo Pracy i Polityki Społecznej, Departament rynku pracy. Pozyskano z: https://psz.praca.gov.pl/documents/10828/1095794/Klasyfikacja%20ESCO.pdf (dostęp: 28.05.2018).
Kędzierska, B. i Znajmiecka-Sikora, M. (2011). Kompetencje jednostki a efektywność zawodowa. W: M. Znajmiecka-Sikora i B. Kędzierska (red.), Podstawy kształcenia ustawicznego od A do Z. Psychologiczne metody wspierania rozwoju osobistego i społecznego osób dorosłych. Łódź: Ego, 17-32.
Koszewska, K. (2014). Co to są kompetencje społeczne? Mazowiecki Kwartalnik Edukacyjny Meritum, 2(33), 2-3.
Pozyskano z: http://meritum.mscdn.pl/meritum/pliki/cale_numery/2014_2.pdf (dostęp: 28.05.2018).
Kraśniewski, A. (2011). Jak przygotować program kształcenia zgodnie z wymaganiami Krajowych Ram Kwalifikacji dla Szkolnictwa Wyższego. Warszawa: Agencja Reklamowo Wydawnicza. Pozyskano z: https://www.ue.katowice.pl/fileadmin/_migrated (dostęp: 28.05.2018).
Malinowski, J.A. i Wesołowska, A. (red.). (2015). Coaching i tutoring. W stronę nowoczesnej pracy dydaktycznej. Toruń: Akapit Wydawnictwa Edukacyjne. Pozyskano z: http://www.bptorun.edu.pl/upload/Image/cool/coa.pdf (dostęp: 28.05.2018).
Marciniak, Z., Chmielecka, E., Kraśniewski, A. i Saryusz Wolski, T. (2013). Raport Samopotwierdzenia Krajowych Ram Kwalifikacji Dla Szkolnictwa Wyższego. Warszawa: Instytut Badań Edukacyjnych. Pozyskano z: http://www.wbia.zut.edu.pl/fileadmin/pliki/wbia/zalaczniki/krk (dostęp: 28.05.2018).
Penc-Pietrzak, I. (2013). System zarządzania kompetencjami w organizacji. Zeszyty Naukowe Ostrołęckiego Towarzystwa Naukowego, 27, 415-428. Pozyskano z: http://mazowsze.hist.
pl/678/1999/981/1/36062/ (dostęp: 28.05.2018).
Przybył, C. (red.). (2014). Analiza kwalifikacji i kompetencji kluczowych dla zwiększenia szans absolwentów na rynku pracy. Warszawa: Agrotec Polska Sp. z o.o. Pozyskano z: https://www.ewaluacja.gov.pl/media/25587/rzl_281.pdf (dostęp: 28.05.2018).
Ranking 10 umiejętności przyszłości. (2017). Business Journal. Pozyskano z: http://businessjournal.pl/ranking-10-umiejetnosci-przyszlosci/ (dostęp: 28.05.2018).
Riggio, R.E. i Reichard, R.J. (2008). The emotional and social intelligences of effective leadership: An emotional and social skill approach. Journal of Managerial Psychology, 23(2), 169-185.
Pozyskano z: http://dx.doi.org/10.1108/02683940810850808 (dostęp: 28.05.2018).
Sail, R.M. i Alavi, K. (2010). Social skills and social values training for future k-workers. Journal of European Industrial Training, 34(3), 226-258. Pozyskano z: http://dx.doi.
org/10.1108/03090591011031737 (dostęp: 28.05.2018).
Starostka, E. (2008). Kompetencje społeczne, a możliwości interpersonalne. Psychologia.net.pl. Pozyskano z: http://www.psychologia.net.pl/artykul.php?level=254 (dostęp: 28.05.2018).
Szczepanik, A. (red.). (2014). Wspieraj młodzież coachingowo. Warszawa: Fundacja Rozwoju Systemu Edukacji Narodowa Agencja Programu Erasmus+. Pozyskano z: https://issuu.com/
frse/docs/pajp_vi_coaching (dostęp: 28.05.2018).
Tomorowicz A. (2011). Struktura kompetencji społecznych w ujęciu interakcyjnym. Psychiatria, t. 8, 3, 91-96. Pozyskano z: https://journals.viamedica.pl/psychiatria/article/view/29086 (dostęp: 28.05.2018).
Topping, K. (2000). Tutoring. Educational Practices Series – 5. PCL. Lausanne: International Academy of Education. Pozyskano z: http://www.ibe.unesco.org/sites/default/files/resources/edu-practices_05_eng.pdf (dostęp: 28.05.2018).
Ujwary-Gil, A. (2017). Audyt zasobów niematerialnych z wykorzystaniem analizy sieci organizacyjnej. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
Wach, K. (2014). Edukacja dla przedsiębiorczości: pomiędzy przedsiębiorczą pedagogiką a edukacją ekonomiczną i biznesową. Horyzonty Wychowania, 13(28), 11-33.
Whiddett, S. i Hollyforde, S. (2003). Modele kompetencyjne w zarządzaniu zasobami ludzkimi. Kraków: Oficyna Ekonomiczna.
Zalecenia Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2006 r. w sprawie kompetencji kluczowych w procesie uczelnia się przez całe życie (2006/962/WE). (2006). Bruksela: Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej L 394/10 PL. Pozyskano z: http://eur-lex.europa.eu/legal-content/pl/TXT/PDF/?uri=CELEX:32006H0962 (dostęp: 28.05.2018).
Żur, A. (2016). Edukacja spersonalizowana a rozwijanie potrzebnych współcześnie kompetencji społecznych wśród studentów uczelni wyższych. Horyzonty Wychowania, 15(34), 137-155.
Copyright (c) 2019 Edyta Abramek
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
Uwagi dotyczące praw autorskich
Autorzy publikujący w tym czasopiśmie wyrażają zgodę na następując warunki:
- Autorzy zachowują prawa autorskie, przyznając czasopismu prawo do pierwszej publikacji swojego tekstu jednocześnie zarejestrowanego pod numerem licencji CC BY-ND, która pozwala innym na korzystanie z tego tekstu z uznaniem autorstwa tekstu oraz pierwotnej publikacji w tym czasopiśmie.
- Autorzy proszeni są o nawiązywanie odrębnych, dodatkowych porozumień wynikających z umowy, dotyczących dystrybucji opublikowanej w czasopiśmie wersji tekstu nie na prawach wyłączności (np. opublikowanie go w repozytorium instytucji lub w innym czasopiśmie), z potwierdzeniem pierwszej publikacji w tym czasopiśmie.
Wyraża się zgodę i zachęca autorów do publikacji ich tekstu w Internecie (np. w repozytorium instytucji lub na jej stronie internetowej) przed lub podczas procesu składania tekstu jako, że może to prowadzić do korzystnych wymian oraz wcześniejszego i większego cytowania opublikowanego tekstu (Patrz The Effect of Open Access). Zalecamy wykorzystanie dowolnego portalu stowarzyszeń badawczych z niżej wymienionych:
