Wykorzystanie Metody Social Network Analysis w analizie kompetencji pracowników
Abstract
CEL NAUKOWY: Celem artykułu jest zaprezentowanie możliwości zastosowania analizy sieciowej (Social Network Analysis) do badania kompetencji posiadanych przez pracowników.
PROBLEM I METODY BADAWCZE: Współczesnym pracodawcom zależy na pracownikach zdolnych do pracy w samoorganizujących się zespołach oraz efektywnych we współpracy z klientami.
W związku z tym szczególnego znaczenia nabierają kompetencje społeczne. Aby pracodawcy mogli właściwie rozwijać kompetencje swoich pracowników oraz aby mogli właściwie dobierać ich w zespoły na potrzeby realizacji różnych zadań, konieczne jest posiadanie metod i narzędzi, które ułatwią ich analizowanie. Problem ich analizowania został w artykule rozwiązany dzięki wykorzystaniu metody SNA i narzędzi informatycznych, które ją stosują.
PROCES WYWODU: Metoda SNA została przedstawiona jako uzupełnienie metody badania umiejętności stosowanej podczas szkolenia z tutoringu. Eksperyment miał na celu wyłonienie umiejętności ludzi w zespole, aby w dalszej kolejności móc je analizować z wykorzystaniem metody SNA.
WYNIKI ANALIZY NAUKOWEJ: Metoda SNA pozwala na zbudowanie i przedstawienie struktury relacji pomiędzy kompetencjami pracowników i ich analizowanie na różnych poziomach szczegółowości, co usprawnia proces podejmowania decyzji. Metoda ta pozwala przyjąć inną niż stosowane dotychczas metody – wizualną perspektywę analizowania zjawisk, służących weryfikacji podjętych decyzji, przyjętych założeń i uzyskanych wyników.
WNIOSKI, INNOWACJE, REKOMENDACJE: SNA jest przydatną metodą gromadzenia, analizy i doskonalenia kompetencji pracowników. W artykule zaprezentowano ją jako metodę uzupełniającą metody szkoleniowe, ale z powodzeniem można ją także zastosować podczas realizacji projektów wymagających stworzenia zespołu efektywnie współpracujących ze sobą ludzi.
References
Argyle, M. (2002). Psychologia stosunków międzyludzkich. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
Bandach, M. (2013).Trening umiejętności społecznych jako forma podnoszenia kompetencji społecznych. Ekonomia i Zarządzanie, 5(4). Pozyskano z: http://jem.pb.edu.pl/data/magazine/article/309/1.6_bandach.pdf (dostęp: 28.05.2018).
Baron, R.A. i Markman, G.D. (2003). Beyond social capital: the role of entrepreneurs’ social competence in their financial success. Journal of Business Venturing, 18(1), 41-60. Pozyskano z: https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S0883902600000690 (dostęp: 28.05.2018).
Blair, J.P. i Carroll, M.C. (2008). Social capital. Economic Development Journal, 7(3), 42-49.
Chmielecka, E. (red.). (2010). Autonomia programowa uczelni. Ramy kwalifikacji dla szkolnictwa wyższego. Warszawa: Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego.
Elsner, D. (red.). (2013). Sieci współpracy i samokształcenia. Warszawa: Wolter Kluwer Polska SA.
Goleman, D. (1995). Emotional Intelligence. New York, NY: Bantam.
Iżycka, H. i Marszałek, A. (2011). Europejska klasyfikacja umiejętności/kompetencji, kwalifikacji i zawodów ESCO jako instrument wspomagający dostosowanie kształcenia do potrzeb rynku pracy. Warszawa: Ministerstwo Pracy i Polityki Społecznej, Departament rynku pracy. Pozyskano z: https://psz.praca.gov.pl/documents/10828/1095794/Klasyfikacja%20ESCO.pdf (dostęp: 28.05.2018).
Kędzierska, B. i Znajmiecka-Sikora, M. (2011). Kompetencje jednostki a efektywność zawodowa. W: M. Znajmiecka-Sikora i B. Kędzierska (red.), Podstawy kształcenia ustawicznego od A do Z. Psychologiczne metody wspierania rozwoju osobistego i społecznego osób dorosłych. Łódź: Ego, 17-32.
Koszewska, K. (2014). Co to są kompetencje społeczne? Mazowiecki Kwartalnik Edukacyjny Meritum, 2(33), 2-3.
Pozyskano z: http://meritum.mscdn.pl/meritum/pliki/cale_numery/2014_2.pdf (dostęp: 28.05.2018).
Kraśniewski, A. (2011). Jak przygotować program kształcenia zgodnie z wymaganiami Krajowych Ram Kwalifikacji dla Szkolnictwa Wyższego. Warszawa: Agencja Reklamowo Wydawnicza. Pozyskano z: https://www.ue.katowice.pl/fileadmin/_migrated (dostęp: 28.05.2018).
Malinowski, J.A. i Wesołowska, A. (red.). (2015). Coaching i tutoring. W stronę nowoczesnej pracy dydaktycznej. Toruń: Akapit Wydawnictwa Edukacyjne. Pozyskano z: http://www.bptorun.edu.pl/upload/Image/cool/coa.pdf (dostęp: 28.05.2018).
Marciniak, Z., Chmielecka, E., Kraśniewski, A. i Saryusz Wolski, T. (2013). Raport Samopotwierdzenia Krajowych Ram Kwalifikacji Dla Szkolnictwa Wyższego. Warszawa: Instytut Badań Edukacyjnych. Pozyskano z: http://www.wbia.zut.edu.pl/fileadmin/pliki/wbia/zalaczniki/krk (dostęp: 28.05.2018).
Penc-Pietrzak, I. (2013). System zarządzania kompetencjami w organizacji. Zeszyty Naukowe Ostrołęckiego Towarzystwa Naukowego, 27, 415-428. Pozyskano z: http://mazowsze.hist.
pl/678/1999/981/1/36062/ (dostęp: 28.05.2018).
Przybył, C. (red.). (2014). Analiza kwalifikacji i kompetencji kluczowych dla zwiększenia szans absolwentów na rynku pracy. Warszawa: Agrotec Polska Sp. z o.o. Pozyskano z: https://www.ewaluacja.gov.pl/media/25587/rzl_281.pdf (dostęp: 28.05.2018).
Ranking 10 umiejętności przyszłości. (2017). Business Journal. Pozyskano z: http://businessjournal.pl/ranking-10-umiejetnosci-przyszlosci/ (dostęp: 28.05.2018).
Riggio, R.E. i Reichard, R.J. (2008). The emotional and social intelligences of effective leadership: An emotional and social skill approach. Journal of Managerial Psychology, 23(2), 169-185.
Pozyskano z: http://dx.doi.org/10.1108/02683940810850808 (dostęp: 28.05.2018).
Sail, R.M. i Alavi, K. (2010). Social skills and social values training for future k-workers. Journal of European Industrial Training, 34(3), 226-258. Pozyskano z: http://dx.doi.
org/10.1108/03090591011031737 (dostęp: 28.05.2018).
Starostka, E. (2008). Kompetencje społeczne, a możliwości interpersonalne. Psychologia.net.pl. Pozyskano z: http://www.psychologia.net.pl/artykul.php?level=254 (dostęp: 28.05.2018).
Szczepanik, A. (red.). (2014). Wspieraj młodzież coachingowo. Warszawa: Fundacja Rozwoju Systemu Edukacji Narodowa Agencja Programu Erasmus+. Pozyskano z: https://issuu.com/
frse/docs/pajp_vi_coaching (dostęp: 28.05.2018).
Tomorowicz A. (2011). Struktura kompetencji społecznych w ujęciu interakcyjnym. Psychiatria, t. 8, 3, 91-96. Pozyskano z: https://journals.viamedica.pl/psychiatria/article/view/29086 (dostęp: 28.05.2018).
Topping, K. (2000). Tutoring. Educational Practices Series – 5. PCL. Lausanne: International Academy of Education. Pozyskano z: http://www.ibe.unesco.org/sites/default/files/resources/edu-practices_05_eng.pdf (dostęp: 28.05.2018).
Ujwary-Gil, A. (2017). Audyt zasobów niematerialnych z wykorzystaniem analizy sieci organizacyjnej. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
Wach, K. (2014). Edukacja dla przedsiębiorczości: pomiędzy przedsiębiorczą pedagogiką a edukacją ekonomiczną i biznesową. Horyzonty Wychowania, 13(28), 11-33.
Whiddett, S. i Hollyforde, S. (2003). Modele kompetencyjne w zarządzaniu zasobami ludzkimi. Kraków: Oficyna Ekonomiczna.
Zalecenia Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2006 r. w sprawie kompetencji kluczowych w procesie uczelnia się przez całe życie (2006/962/WE). (2006). Bruksela: Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej L 394/10 PL. Pozyskano z: http://eur-lex.europa.eu/legal-content/pl/TXT/PDF/?uri=CELEX:32006H0962 (dostęp: 28.05.2018).
Żur, A. (2016). Edukacja spersonalizowana a rozwijanie potrzebnych współcześnie kompetencji społecznych wśród studentów uczelni wyższych. Horyzonty Wychowania, 15(34), 137-155.
Copyright (c) 2019 Edyta Abramek
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NoDerivatives 4.0 International License.
Authors who publish in this journal agree to the following terms:
- Authors retain the copyright to their work while granting the journal the right of first publication. The work will be simultaneously licensed under a CC BY-ND license, which permits others to share the work with proper credit given to the author and the original publication in this journal.
- Authors may enter into additional, non-exclusive agreements for the distribution of the published version of the work (e.g., posting it in an institutional repository or publishing it in another journal), provided that the original publication in this journal is acknowledged.
We allow and encourage authors to share their work online (e.g., in institutional repositories or on personal websites) both before and during the submission process, as this can foster beneficial exchanges and lead to earlier and increased citations of the published work. (See The Effect of Open Access). We recommend using any of the following academic networking platforms:
