Nauczanie online w kontekście postępu edukacyjnego i terapeutycznego dziecka ze specyficznymi trudnościami w uczeniu się

Słowa kluczowe: oświata, dydaktyka, dysleksja, pandemia, koronawirus

Abstrakt

CEL NAUKOWY: Praca poddaje refleksji formy prowadzenia zajęć lekcyjnych po zmianie metodyki na nauczanie zdalne, jak również obrazuje możliwości postępu – zarówno edukacyjnego, jak i terapeutycznego – dzieci ze specyficznymi trudnościami w uczeniu się.

PROBLEM I METODY BADAWCZE: Wiodącym problemem badawczym jest pytanie o korelat „covidowych” modeli funkcjonowania oświaty ze specyfiką objawową oraz terapeutyczną dysleksji. Biorąc pod uwagę interdyscyplinarność problemu leżącego na zbiegu pedagogiki i prawa, do badań pedagogicznych zastosowano metodę monograficzną, a do prawnych – metodę dogmatycznoprawną.

PROCES WYWODU: Publikację rozpoczyna opis zaburzenia dysleksji i jego skutków w sferze społecznej i oświatowej. Następnie analizie poddano prawne podstawy funkcjonowania placówek oświatowych w warunkach tradycyjnych oraz reżimu pandemicznego (SARS-CoV-2).

WYNIKI ANALIZY NAUKOWEJ: Z przeprowadzonych badań wynika, że okres pandemii, który wymusił system nauczania zdalnego, przekłada się na ograniczone możliwości terapeutyczne wobec uczniów z zaburzeniem dysleksji oraz niemal całkowicie wyeliminował możliwość wczesnej diagnozy nauczycielskiej.

WNIOSKI, INNOWACJE, REKOMENDACJE: Pandemia koronawirusa pozostawia niezaprzeczalny ślad na procesie edukacyjnym uczniów szkół podstawowych, zwłaszcza uczniów ze specyficznymi trudnościami w uczeniu się. Obszarem, który uległ zdecydowanemu zaniedbaniu ze względu na pozbawienie nauczycieli możliwości bezpośredniego kontaktu ze swoimi uczniami, jest obszar wczesnej diagnozy oraz profilaktyki występowania zaburzeń rozwojowych oraz trudności w uczeniu się.

Biogramy autorów

Elżbieta A. Maj, Uniwersytet Pedagogiczny w Krakowie

Elżbieta A. Maj — dr nauk prawnych, adiunkt w Instytucie Prawa i Ekonomii Uniwersytetu Pedagogicznego im. KEN w Krakowie, dyrektor Centrum Badań Prawnych nad Dzieckiem i Rodziną UP, członek Rady Szkoły Doktorskiej UP.
Zainteresowania naukowe: prawo i postępowanie administracyjne, prawo socjalne, prawa człowieka, historia prawa i administracji, historia Galicji doby autonomicznej. Jest autorką książek: Postępowanie administracyjne a postępowanie podatkowe. Studium porównawcze (2012), Omne datum optimum. Złota bulla zakonu templariuszy 1139 (2017), Ochrona praw człowieka niepełnosprawnego przed wykluczeniem społecznym w ujęciu historycznoprawnym i współczesnym (2017) oraz redaktorem monografii: System pomocy społecznej w Polsce. Uwarunkowania prawne, społeczne i finansowe (2015), Funkcjonowanie systemu pomocy społecznej w Polsce i Republice Czeskiej (2016). W dorobku posiada blisko 50 artykułów o tematyce związanej prawem i postępowaniem administracyjnym, prawem socjalnym, prawami człowieka (głownie osób niepełnosprawnych, osób starszych i dzieci), prawem prasowym, prawną ochroną w Galicji.

Natalia Maj

Studentka logopedii w Instytucie Filologii Polskiej Uniwersytetu Pedagogicznego w Krakowie, członek Centrum Badań Prawnych nad Dzieckiem i Rodziną UP.

Bibliografia

Cieszyńska, J. (2016). Zaburzenia linearności – podstawowy wymiar trudności w czytaniu i pisaniu. W: S. Milewski i K. Kaczorowska-Bray (red.), Logopedia. Wybrane aspekty historii, teorii i praktyki (s. 322-328). Gdańsk: Wydawnictwo Harmonia.

Cieszyńska-Rożek, J. (2013). Metoda Krakowska wobec zaburzeń rozwoju dzieci. Z perspektywy fenomenologii, neurobiologii i językoznawstwa. Kraków: Wydawnictwo Centrum Metody Krakowskiej.

Koludo, A. (2020) Strategie kształcenia na odległość. W: J. Pyżalski (red.), Edukacja w czasach pandemii wirusa COVID-19. Z dystansem o tym, co robimy obecnie jako nauczyciele (s. 43-50). Warszawa: EduAkcja.

Kołodziejczyk, A. (2011). Późne dzieciństwo – młodszy wiek szkolny. W: J. Trempała (red.), Psychologia rozwoju człowieka (s. 235-258). Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.

Korendo, M. (b.d.). Dysleksja – problem cywilizacyjny. https://centrummetodykrakowskiej.pl/media/upload/site/0/20/file

Krasowicz-Kupis, G. (2009). Psychologia dysleksji. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN. Łukasik, J.M. (2018). Rozwój osobisty nauczyciela – nieobecna kategoria. Ruch Pedagogiczny, 2, 29-37.

Placha, J. (2010). Optymalizacja procesu uczenia się i rozwoju. W: W. Brejnak i W. Woźniak (red.), Pomoc psychologiczno-pedagogiczna. Wybrane zagadnienia (s. 26). Łódź: Wydawnictwo Wyższej Szkoły Edukacji Zdrowotnej i Nauk Społecznych.

Plebańska, M. (2020), Cyfrowa edukacja – potencjał, procesy, modele. W: J. Pyżalski (red.), Edukacja w czasach pandemii wirusa COVID-19. Z dystansem o tym, co robimy obecnie jako nauczyciele (s. 37-42). Warszawa: EduAkcja.

Plichta, P. (2020). Różne konteksty nierówności cyfrowych a wyzwania dla zdalnej edukacji – propozycje rozwiązań. W: J. Pyżalski (red.), Edukacja w czasach pandemii wirusa COVID-19.

Z dystansem o tym, co robimy obecnie jako nauczyciele (s. 70-80). Warszawa: EduAkcja.

Półtorak, M. (2017). Psychospołeczne funkcjonowanie dzieci z dysleksją rozwojową – wybrane aspekty. W: A. Myszka, K.I. Bieńkowska i I. Marczykowska (red.), Głos – Język – Komunikacja. T. 4: Funkcjonowanie społeczne dzieci z problemami komunikacyjnymi (s. 69-78). Rzeszów: Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego.

Ptaszek, G., Stunża, G.D., Pyżalski, J., Dębski, M. i Bigaj, M. (2020). Edukacja zdalna: co stało się z uczniami, ich rodzicami i nauczycielami? Gdańsk: Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne.

Skałbania, B. (2009). Poradnictwo pedagogiczne. Przegląd wybranych zagadnień. Kraków: Oficyna Wydawnicza „Impuls”.

Walter, N. (2020). Mamy (za) duży wybór – jak nie zgubić się wśród narzędzi cyfrowych? W: J. Pyżalski (red.), Edukacja w czasach pandemii wirusa COVID-19. Z dystansem o tym, co robimy obecnie jako nauczyciele (s. 51-58). Warszawa: EduAkcja.

Zwolińska, E. (2010). Efektywność dydaktyczna zajęć korekcyjno-wychowawczych. Bydgoszcz: Wydawnictwo Uniwersytetu Kazimierza Wielkiego.

Opublikowane
2021-04-14
Jak cytować
Maj, E. A., & Maj, N. (2021). Nauczanie online w kontekście postępu edukacyjnego i terapeutycznego dziecka ze specyficznymi trudnościami w uczeniu się. Horyzonty Wychowania, 20(54), 53-61. https://doi.org/10.35765/hw.2050