Edukacyjny wymiar piękna

  • Marian Śnieżyński Akademia Ignatianum w Krakowie

Abstrakt

Piękno towarzyszy nam od zarania naszych dziejów. Już prehistoryczny człowiek (20 tysięcy lat temu w epoce paleolitu młodszego) w ciemnych grotach i jaskiniach skalnych (Altamira, Lasco) przy świetle łuczywa, malował zaskakującej piękności sylwetki ludzkie i zwierzęce: mamuty, słonie, antylopy, dzikie konie czy byki. Wszystkie te postacie były ukazane w ruchu z wykorzystaniem syntezy rysunku, zachowaniem proporcji, a głównie z zastosowaniem wyrafinowanej kreski i barwnej palety naturalnych kolorów. Te dzieła tworzył człowiek, który nie  znał jeszcze obróbki kamienia, ale już miał bardzo wysublimowane poczucie piękna, ogromną wrażliwość na otaczający go świat, rozwiniętą wyobraźnię i spostrzegawczość....
Opublikowane
2010-06-30
Jak cytować
Śnieżyński, M. (2010). Edukacyjny wymiar piękna. Horyzonty Wychowania, 9(17), 133-144. Pobrano z https://horyzontywychowania.ignatianum.edu.pl/HW/article/view/361