Samotność i osamotnienie w procesie autorealizacji

Abstract

W artykule podejmiemy refleksję wokół samotności i osamotnienia jako doświadczeń obecnych niemal na każdym etapie życia człowieka. Zdefiniujemy określenie samotność, osamotnienie, samotny w aspekcie negatywnym i pozytywnym. Przybliżymy tę problematykę w kontekście uwarunkowań społecznych oraz działalności edukacyjnej. Zatrzymamy się również nad znaczeniem i rolą religijnego przeżywania i przezwyciężania samotności. Podkreślimy, że proces autorealizacji stanowi przestrzeń do tego, aby człowiek stawał się osobą twórczą i pozytywnie podchodził do otaczającej rzeczywistości świata i ludzi oraz wyzwalał się z przeświadczenia, że samotność i osamotnienie tylko i wyłącznie mu doskwierają.

The article undertakes a reflection around loneliness and solitude, as an experience present at nearly every stage of human life. It defines the notion of loneliness, solitude, lonely from both negative and positive aspect. It introduces these issues in the context of social determinants and educational activity. Moreover, the significance and role of religious experiencing and overcoming loneliness are discussed. It is emphasized that the process of self-realization provides space for men to become creative beings and to approach the surrounding reality of the world and people in a positive way as well as to free themselves from the conviction that loneliness and solitude does affect contemporary man exclusively.