Wit Szostak – wizerunek akademika przeistaczającego się w literata
Abstract
CEL NAUKOWY: Celem artykułu jest prześledzenie motywacji stworzenia i ewolucji wizerunku Wita Szostaka jako autora literatury polarnej, dążącego do uzyskania nobilitacji w ogólnym polu literackim.
PROBLEM I METODY BADAWCZE: Podstawowym problemem badawczym jest strategia autorska wybierana przez uczestnika polskiego pola literackiego w pierwszych dekadach XXI w. mająca na celu uzyskanie nobilitacji, zmianę i umocnienie pozycji w polu literackim. Przedmiotem analizy jest korelacja pomiędzy tematyką i formą twórczości literackiej, miejscami publikacji oraz autorskiej autoprezentacji. W przeprowadzonym badaniu wykorzystano metodologię analizy pola Pierre’a Bourdieu.
PROCES WYWODU: Wywód przeprowadzono, opierając się na analizie wypowiedzi Wita Szostaka i wskazywanych w nich kryteriach wyboru konwencji literackich reprezentowanych przez jego utwory, towarzyszących im not autorskich, wywiadów, recenzji i materiałów ikonograficznych prezentujących go jako autora powieści fantasy, literatury fantastycznej i satyry akademickiej. Analizę ich treści powiązano z analizą wykorzystywanych przez niego kodów wizualnych w celu podkreślenia swoich kompetencji jako autora tekstu reprezentującego określoną konwencję literacką. Analiza zebranego materiału ukazuje trzy etapy kreowania wizerunku Wita Szostaka ściśle powiązane ze zmianami jego pozycji w polu literackim mającymi na celu opuszczenie subpola literatury popularnej i uzyskanie nobilitacji w ogólnym polu literackim jako filozofa tworzącego literaturę.
WYNIKI ANALIZY NAUKOWEJ: Efektem przeprowadzonej analizy jest wskazanie na przykładzie ewolucji wizerunku Wita Szostaka mechanizmów kreowania wizerunku autora jako elementu identyfikującego go jako markę w polskim polu literackim po roku 2000.
WNIOSKI, INNOWACJE, REKOMENDACJE: Wobec różnorodności uwarunkowań funkcjonowania polskiego pola literackiego należy podjąć jego badania w zakresie przekraczającym badanie procesu historycznoliterackiego, z uwzględnieniem funkcjonujących w nim subpól, ekonomii prestiżu, mechanizmów kreowania marki, presji pól ekonomicznego i mediów.
References
Antonik, D. (2014). Autor jako marka. Literatura w kulturze audiowizualnej społeczeństwa informacyjnego. Kraków: Towarzystwo Autorów i Wydawców Prac Naukowych Universitas.
Bourdieu, P. (1998). Teoria obiektów kulturowych. Przekł. A. Zawadzki. W: R. Nycz (red.), Odkrywanie modernizmu. Przekłady i komentarze. Kraków: Towarzystwo Autorów i Wydawców Prac Naukowych Universitas.
Bourdieu , P. (2001). Reguły sztuki. Geneza i struktura pola literackiego. Przekł. A. Zawadzki. Kraków: Towarzystwo Autorów i Wydawców Prac Naukowych Universitas.
Czapliński, P. (2007). Powrót centrali. Literatura w nowej rzeczywistości. Kraków: Wydawnictwo Literackie.
DN. (2013). Nagroda Literacka Nike. Gazeta Wyborcza, 01.08.2013.
Dukaj, J. (2007a). Lód. Kraków: Wydawnictwo Literackie.
Dukaj, J. (2007b), Łagodna śmierć mitu. Pozyskano z: http://archive.is/dukaj.pl
Foerster, M. (2008). Oberek is (not) dead. Pozyskano z: http://www.literatura.gildia.
pl/tworcy/wit_szostak/oberki-do-konca-swiata/recenzja (dostęp: 27.02.2017).
Foucault, M. (2002). Porządek dyskursu. Przekł. M. Kozłowski. Gdańsk: słowo/obraz terytoria.
K. Kaczor (2014). Bogactwo polskich światów fantasy. Od braku nadziei ku eukatastrophe.
W: J.S. Konefał (red.), Anatomia fantastyki. Gdańsk: Gdański Klub Fantastyki.
Godlewski, K. (2005). Rozumiem i mieczem. Gazeta Wyborcza, 07.06.2005.
Kaczor, K. (2016). Polacy nie gęsi i pisać fantasy też potrafią. O Skarbach Stolinów i innych osobliwościach polskiej fantasy. Stromata Anthropologica, t. XI.
Kaczor, K. (2017). Z „getta” do mainstreamu. Polskie pole literackie fantasy. Kraków: Towarzystwo Autorów i Wydawców Prac Naukowych Universitas.
Misiarz-Filipek S. i Szostak W. (2016). Skok w BOOK, odc. 3. Pozyskano z: https://www.youtube.com/watch?v=llky6ZVZpa4 (dostęp: 27.02.2017).
mp [Parowski M.]. (1999). Wit Szostak. Nowa Fantastyka, 9.
Nasiłowska, A. (2010). Wit Szostak: „Chochoły”. Rebelia w Krakowie. Pozyskano z: http://www.polityka.pl/tygodnikpolityka/kultura/ksiazki/1509142,1,recenzja-ksiazki-wit-szostak-chocholy.read (dostęp: 27.02.2017).
Nowa seria Powergraphu. (2011). Pozyskano z: http://www.powergraph.pl/nowa-seria-powergraphu.
Nycz, R. (1995). Tekstowy świat. Poststrukturalizm a wiedza o literaturze. Warszawa: IBL PAN.
Orbitowski, Ł. (2007). Oberki do końca świata. Pozyskano z: http://kafeteria.pl/kultura/oberki-do-konca-swiata-wit-szostak-a_4372 (dostęp: 27.02.2017).
Passent A. i Łobodziński F. (2015). Xięgarnia, odc. 110. Pozyskano z: https://xiegarnia.pl/wideo/xiegarnia-odcinek-110-wit-szostak/ (dostęp: 27.02.2017).
Przypisy końcowe: Wit Szostak (2016). Copernicus Festival 2016. Pozyskano z: https://www.youtube.com/watch?v=BmUL68RjHr4 (dostęp: 27.02.2017).
Pustowaruk, M. (2004). Wrzosiec i Berda – recenzja książki „Wichry Smoczogór”.
Pozyskano z: http://www.literatura.gildia.pl/tworcy/wit_szostak/wichry_smoczogor/recenzja (dostęp: 27.02.2017).
Pustowaruk, M. (2006). Motywy angeliczne w fantasy – na przykładzie prozy Wita Szostaka. W: J. Ługowska (red.), Anioł w literaturze i kulturze. T. III. Wrocław: ATUT.
Pustowaruk, M. (2009). Od Tolkiena do Pratchetta: potencjał rozwojowy fantasy jako konwencji literackiej. Wrocław: Polskie Towarzystwo Ludoznawcze i Uniwersytet Wrocławski.
Remiezowicz, E. (2007). Kronika śmierci niezauważonej. Pozyskano z: http://esensja.stopklatka.pl/ksiazka/recenzje/tekst.html?id=4709 (dostęp: 27.02.2017).
Sapkowski, A. (1993). Piróg albo Nie ma złota w Szarych Górach. Nowa Fantastyka,5.
Szady, A. (2004). Sami swoi. Pozyskano z: http://esensja.stopklatka.pl/varia/fantastyka/tekst.html?id=1278 (dostęp: 27.02.2017).
Szczyżański, B. (2012). Nie jestem pisarzem konwencji. Pozyskano z: http://ksiazki.polter.pl/Wywiad-z-Witem-Szostakiem-c24319#!prettyPhoto (dostęp:
02.2017).
Szmidt, O. (2013). Jestem ostatnim królem Polski. Pozyskano z: http://popmoderna.pl/jestem-ostatnim-krolem-polski-wywiad-z-witem-szostakiem/ (dostęp: 27.02.2017).
Szostak, W. (1999). Kłopoty z błaznem. Nowa Fantastyka, 9.
Szostak, W. (2003). Wichry Smoczogór. Warszawa: Agencja Wydawnicza Runa.
Szostak, W. (2004), Kulturowy fenomen Tolkiena. Znak, 592.
Szostak, W. (2004). Poszarpane granie. Warszawa: Agencja Wydawnicza Runa.
Szostak, W. (2005). Ględźby Ropucha. Warszawa: Agencja Wydawnicza Runa.
Szostak, W. (2007a). Oberki do końca świata. Warszawa: PIW.
Szostak, W. (2007b). Uwertura. W: Księga strachu 2. Warszawa: Agencja Wydawnicza Runa.
Szostak, W. (2008). Oberki do końca świata. Pozyskano z: https://www.youtube.com/watch?v=Mt5ZxhDgdU4 (dostęp: 27.02.2017).
Szostak, W. (2009). Degradacja mitu – degradacja fantasy. W: T. Ratajczak i B. Trocha (red.), Fantastyczność i cudowność. Wokół źródeł fantasy. Zielona Góra: Wydawnictwo Uniwersytetu Zielonogórskiego.
Szostak, W. (2010). Chochoły. Warszawa: Lampa i Iskra Boża.
Szostak, W. (2011). Dumanowski. Warszawa: Lampa i Iskra Boża.
Szostak, W. (2012a). Fuga. Warszawa: Lampa i Iskra Boża.
Szostak, W. (2012b). Powieści w Polsce nadal powstają, ale ich autorzy często biorą swoje opowieści w nawias. Powieści przepraszają, że są powieściami. Znak, 686-687.
Szostak, W. (2014a). Oberki do końca świata. Warszawa: Powergraph.
Szostak, W. (2014b). Sto dni bez słońca. Warszawa: Powergraph.
Szostak, W. (2015). Oberki do końca świata. Pozyskano z: https://www.youtube.com/watch?v=13t-rjBoQFM (dostęp: 27.02.2017).
Twardoch, Sz. (2012). Morfina. Kraków: Wydawnictwo Literackie.
Twardoch, Sz. (2013). Doktor w szafie. Pozyskano z: https://www.tygodnikpowszechny.pl/doktor-w-szafie-19356 (dostęp: 25.09.2015).
Wątroba, Ł. (2004). Cepeliowski charakter. Pozyskano z: http://zalogag.net/zgmag/read/zg47/data47/strona-116.html (dostęp: 27.02.2017).
Wydmuch, M. (1979). Goście w raju. Kultura, 9.
Żukowska, E. (2008). Typologia piroga polskiego czyli o fantasy słowiańskiej piętnaście lat później. Czas Fantastyki, 9.
Copyright (c) 2017 HORIZONS OF EDUCATION
![Creative Commons License](http://i.creativecommons.org/l/by-nc-nd/4.0/88x31.png)
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
Authors who publish with this journal agree to the following terms:
- Authors retain copyright and grant the journal right of first publication with the work simultaneously licensed under a CC BY-NC-ND licence that allows others to share the work with an acknowledgement of the work's authorship and initial publication in this journal.
- Authors are asked to enter into separate, additional contractual arrangements for the non-exclusive distribution of the journal's published version of the work (e.g., post it to an institutional repository or publish it in a book), with an acknowledgement of its initial publication in this journal.
Authors are permitted and encouraged to post their work online (e.g., in institutional repositories or on their website) prior to and during the submission process, as it can lead to productive exchanges, as well as earlier and greater citation of published work (See The Effect of Open Access). We advise to use any of the following reserach society portals: