Komunikacja interpersonalna według Ignacego Loyoli

Abstract

Komunikacja interpersonalna to rzeczywistość, która dzieje się między osobami. Jest nastawiona na relację i porozumienie, co we współczesnym świecie jest mało popularne, bo nie staje się natychmiast. Ignacy Loyola, szesnastowieczny zakonnik, wyciągając wnioski z własnego doświadczenia i zdobytej wiedzy, zwrócił uwagę na komunikację interpersonalną, która rodzi się w istotowych strukturach osobowego bytu. Komunikacja określa, kim człowiek jest i jednocześnie kim człowiek się staje. Każdy komunikat, który człowiek przekazuje drugiej osobie, ma cztery płaszczyzny: zawartość rzeczową, ujawnienie siebie, wzajemną relację, apel. Na tych czterech płaszczyznach dokonuje się również słuchanie. Komunikacja interpersonalna zakłada relacyjność i niemierzalne efekty spotkania z drugą osobą. Wśród charakterystycznych cech tego co ignacjańskie w zakresie komunikacji interpersonalnej na szczególną uwagę zasługują dwa teksty Ignacego Loyoli: zasada praesupponendum oraz Instrukcja dla teologów na Sobór Trydencki. Praesupponendum to ignacjańska zasada życzliwości i zrozumienia, nazywana też regułą porozumienia i dialogu. Instrukcja wskazuje na postawy, jakie należy przyjąć w ignacjańskiej komunikacji interpersonalnej. Są nimi: słuchanie skierowane w stronę rozmówcy, zaufanie, szacunek wobec odmienności innych oraz mówienie prawdy w atmosferze miłości. W ignacjańskiej komunikacji interpersonalnej charakterystyczna jest wzajemna wymiana, akceptacja, zrozumienie, staranne rozważenie tego, co chce się powiedzieć oraz przede wszystkim zaufanie i słuchanie, które pozwalają wejść w przestrzeń drugiej osoby i tam spotkać to, co ją stanowi.

Interpersonal communication is a reality which takes place among people. It is focused on the relationship and agreement, which in the modern world are not popular because they do not happen immediately. Ignatius of Loyola, the sixteenth-century priest drawing conclusions from his own experience and knowledge paid attention to interpersonal communication, which is born in the structures of the depths of human being. Communication defines who a person is and also defines who they become. Each message a man gives to the other person has four aspects: factual content, the disclosure of self, relationships, appeal. The listening takes place on these four dimensions as well. Interpersonal communication involves relation and immeasurable effects concerning the encounter with another person. Among the characteristic features of Ignatian interpersonal communication, two texts by Ignatius of Loyola are particularly worthy of note: the text of praesupponendum and the Instruction to the Fathers attending the Council of Trent. Praesupponendum, i.e. the Ignatian principle of kindness and understanding, is also known as the rule of agreement and dialogue. The Instruction indicates the attitudes which should be adopted in Ignatian interpersonal communication. These are: listening directed towards the interlocutor, trust, respect for the diversity of others and telling the truth in the atmosphere of love. What is characteristic of Ignatian interpersonal communication is the mutual exchange, acceptance, understanding, careful consideration of what you want to say and above all trust and listening, which allow you to enter the space of the other person.