Tutoring at higher education institutions as an element of building social capital in Poland

Anna Brdulak

doi:10.35765/HW.2018.174309

Anna Brdulak Wyższa Szkoła Bankowa we Wrocławiu. Wydział Finansów i Zarządzania

DOI: https://doi.org/10.35765/HW.2018.174309

Keywords: social capital, tutoring, education, quality of education

Abstract

RESEARCH OBJECTIVE: The aim of the article is the analysis of tutoring as a method of education based on the master-student relationship, at universities as an element of building social capital.

THE RESEARCH PROBLEM AND METHODS: One of the current higher education problems is the lack of a coherent system and culture of social capital development. It could be strengthened
by using tutoring, an innovative method of learning, shaping the master-student relationship. The study has a theoretical and analytical character. The descriptive case study was used as the
applied method.

THE PROCESS OF ARGUMENTATION: Firstly, the concept of social capital and its importance for education will be approximated. Next, an attempt will be made to describe a case study of particular
university in terms of implementing the tutoring principles. In this context, the importance of tutoring for building social capital will be analysed.

RESEARCH RESULTS: An analysis of the example of tutoring at the University of Gdańsk will allow to refer to the importance of the role played by tutoring in building social capital.

CONCLUSIONS, INNOVATIONS, AND RECOMMENDATIONS: Tutoring supports developing social competencies and teaching the tutored students how to express their own opinions, to accept the interlocutor’s arguments and refer to them. In order to be able to work on their own and establish a close relationship with the tutor, the students must be self-motivated and focused on self-development.

References

Argyle, M. (2002). Psychologia stosunków międzyludzkich. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.

Bobrowska-Jabłońska, K. (2003). Znaczenie inteligencji emocjonalnej i kompetencji społecznych w kształceniu w SGH – raport z badań. e-mentor, 2, 22-27.

Borkowski, J. (2003). Podstawy psychologii społecznej. Warszawa: Dom Wydawniczy ELIPSA.

Borowiec, M., Dorocki, S., & Jenner, B. (2011). Wpływ zasobów kapitału ludzkiego na kształtowanie społeczeństwa informacyjnego. Kraków: Prace Komisji Geografii Przemysłu Polskiego Towarzystwa Geograficznego, 13.

Bourdieu, P. (1986). The Forms of Capital. In: J. Richardson (ed.), Handbook of Theory of Research for the Sociology of Education. Westport, CT: Greenwood, 241-258.

Brdulak, H. & Brdulak, A. (2014). In search of lost time. The dilemmas of contemporary city dwellers. Examples of Polish solutions. Maribor University, Celje, Slovenia, conference presentation.

Czapiński, J. (2014). Stan społeczeństwa obywatelskiego. Kapitał społeczny. Diagnoza Społeczna 2013. Warunki i Jakość Życia Polaków – Raport. Warszawa: Ministerstwo Pracy i Polityki Społecznej, CRZL.

Czekierda, P. (2007). Tutoring jako szansa na odnowę misji polskiego uniwersytetu. In: B. Kaczarowska (ed.), Tutoring w poszukiwaniu metody kształcenia liderów. Warszawa: Stowarzyszenie Szkoła Liderów.

Czekierda, P. (2015). Czym jest tutoring? In: P. Czekierda, B. Fingas, & M. Szala (eds.), Tutoring. Teoria, praktyka, studia przypadków. Warszawa: Wolters Kluwer.

Fijałkowski, A. (2009). Z dziejów myślenia o tutoringu: krótki zarys historii indywidualnego kształcenia i wychowania. Kwartalnik Pedagogiczny, 2(212), 5-33.

Fukuyama, F. (1997). Zaufanie: kapitał społeczny a droga do dobrobytu. Warszawa/Wrocław: PWN.

Fukuyama, F. (2003). Kapitał społeczny. In: L.E Harrison & S.P. Huntington (eds.), Kultura ma znaczenie. Poznań: Zysk i S-ka.

Giza-Poleszczuk, A. (2007). Bariery rozwoju liderów społeczeństwa obywatelskiego. In: B. Kaczarowska (ed.), Tutoring w poszukiwaniu metody kształcenia liderów. Warszawa: Stowarzyszenie Szkoła Liderów.

Goleman, D. (1997). Inteligencja emocjonalna. Poznań: Media Rodzina of Poznań.

Kamińska, W. & Helfer, K. (eds.). (2012). Wiejskie rynki pracy – zasoby, aktywizacja, nowe struktury. Warszawa: KPZK PAN.

Karpińska-Musiał, B. (2016). W trosce o jakość w ilości. Tutoring oksfordzki w Uniwersytecie Gdańskim. Kraków: Libron.

Karpińska-Musiał, B. (2018). O nierozłączności kształcenia naukowego i rozwoju osobistego. In: B. Karpińska-Musiał & M. Panońko (eds.), Tutoring jako spotkanie. Historie indywidualnych przypadków, Warszawa: Wolters Kluwer.

Kiley, M. et al. (2000). Problem-based learning. Adelaide: The University of Adelaide.

Kwieciński, L. (2016). Design thinking – behawioralny aspekt kreowania przedsiębiorczości. Horyzonty Wychowania, 15 (34).

Ministerstwo Administracji i Cyfryzacji. (2013). Polska 2030 – trzecia fala nowoczesności. Długookresowa Strategia Rozwoju Kraju. Warszawa: Ministerstwo Administracji i Cyfryzacji.

Nowak, S. (2008). Metodologia badań społecznych. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.

Overton, T.L., Bers, B., & Seery, M.K. (2009). Context- and Problem-based Learning. In: I. Eilks & B. Byers (eds.), Innovative Methods of Teaching and Learning Chemistry in Higher Education. London: RSC Publishing.

Pełczyński, Z. (2007). Tutoring wart zachodu. Z doświadczeń tutora oksfordzkiego. In: B. Kaczarowska (ed.), Tutoring w poszukiwaniu metody kształcenia liderów. Warszawa: Stowarzyszenie Szkoła Liderów.

Putnam, R.D. (1995). Bowling Alone. America’s Declining Social Capital. Journal of Democracy 6:1, Jan 1995. USA: National Endowment for Democracy and the John Hopkins University Press, 65-78.

Putnam, R.D. (2008). Samotna gra w kręgle. Warszawa: Wydawnictwa Akademickie i Profesjonalne.

Rogo, M. (2017). Tutoring i Laboratorium Inicjatyw Dydaktycznych na Uniwersytecie Gdańskim.

https://ug.edu.pl/media/aktualnosci/65071/tutoring (access: 05.03.2018).

Ruane, J.M. (2005). Essentials of Research Methods: a Guide to Social Research. Hoboken, NJ, USA: Blackwell Publishing.

Słaboń, K. (2015). Co ma wpływ na skuteczne wdrażanie tutoringu. Kilka ważnych uwag na marginesie. In: P. Czekierda, B. Fingas, & M. Szala (eds.), Tutoring. Teoria, praktyka, studia przypadków. Warszawa: Wolters Kluwer.

Tracz, M. (2013). Rola edukacji w budowaniu kapitału społecznego w Polsce. In: Z. Zioło & T. Rachwał (eds.), Rola innowacyjności w rozwoju społeczno-gospodarczym układów

przestrzennych. Kraków: Prace Komisji Geografii Przemysłu Polskiego Towarzystwa Geograficznego, Vol. 23.

Urbaniec, M. (2010). Efekty międzynarodowej współpracy na rzecz rozwoju zrównoważonego na przykładzie szkolnictwa wyższego. In: T. Borys (red.), Edukacja dla zrównoważonego rozwoju. T. 1: Główne problemy. Białystok – Wrocław: Wydawnictwo Ekonomia i Środowisko.

Urbaniec, M. (2016). Rola uniwersytetu w kształtowaniu kompetencji przedsiębiorczych zgodnie z koncepcją zrównoważonego rozwoju. Horyzonty Wychowania, 15(35), 73-92.

Yin, R. (2009). Case study research: design and methods, Sage, Thousand Oaks, California, USA.www.ue.katowice.pl/studenci/program-tutoringu-akademickiego/lista-tutorow.html (access:20.02.2018).

Wach, K. (2013). Edukacja na rzecz przedsiębiorczości wobec współczesnych wyzwań cywilizacyjno-gospodarczych. Przedsiębiorczość – Edukacja, 9.

Wach, K. (2014). Edukacja dla przedsiębiorczości: pomiędzy przedsiębiorczą pedagogiką a edukacją ekonomiczną i biznesową. Horyzonty Wychowania, 13(28), 11-33.

Zioło, Z. (2009). Rola przemysłu w procesie kształtowania społeczeństwa informacyjnego. Kraków: Prace Komisji Geografii Przemysłu Polskiego Towarzystwa Geograficznego, 13.

Żur, A. (2016). Edukacja spersonalizowana a rozwijanie potrzebnych współcześnie kompetencji społecznych wśród studentów uczelni wyższych. Horyzonty Wychowania, 15(34).