Różnorodność i wspólnota narracji w teatrze młodzieży – studium przypadku
Abstract
CEL NAUKOWY: Celem artykułu jest opis i analiza teatru młodzieży jako atrakcyjnej formy dialogu edukacyjnego oraz różnorodności i wspólnoty narracji osób w nim uczestniczących.
PROBLEM I METODY BADAWCZE: Tezą główną rozważań jest stwierdzenie, iż teatr szkolny posiada szczególną wartość w usprawnianiu i pogłębianiu procesu komunikacji międzyosobowej, jak również relacji międzypokoleniowej. Całość postępowania badawczego wywodzi się z nurtu fenomenologii i hermeneutyki. Zastosowana metoda badawcza to studium przypadku oraz metoda biograficzna z wykorzystaniem technik wywiadu i analizy dokumentów.
PROCES WYWODU: Artykuł jest opisem i zarazem analizą jakościową różnorodności relacji i narracji osób uczestniczących w teatrze młodzieży. Teatrze, który powstaje, rodzi się we wspólnej kreacji wokół spraw i problemów ważnych dla młodzieży szkolnej i jej środowiska. Wprowadzone w działaniach teatralnych bodźce pozawerbalne wzbogacają możliwość porozumienia się. Można więc mówić o oddziaływaniu wychowawczym teatru, który jest miejscem spotkania z wartościami i w swoisty sposób poszukuje prawdy o świecie, innych ludziach.
WYNIKI ANALIZY NAUKOWEJ: Teatr jest jednym z obszarów rzeczywistości społecznej, gdzie człowiek spotyka się z wartościami poprzez ich doświadczanie, tworzenie i przeżywanie. Fenomen teatru młodzieży polega m.in. na tym, iż jest to wspólna kreacja młodzieży i pedagogów, gdzie zanika bariera anonimowości i przymusu, uczniowie w zajęciach teatralnych uczestniczą z wyboru, a istotą takiej formy teatru jest niekonwencjonalność.
WNIOSKI, INNOWACJE, REKOMENDACJE: Warsztat teatralny to niezbyt często występująca forma pracy dydaktyczno‑wychowawczej w warunkach szkolnych. Teatr młodzieży jako przykład takiej niekonwencjonalnej formy dialogu edukacyjnego może tworzyć warunki do faktycznego spotkania osób i przyczynić się do odbudowy utraconych więzi osobowych w edukacji, a także w przestrzeni społecznej. Niewątpliwie, zajęcia teatralne wspomagają, czy wręcz przyspieszają proces społecznej adaptacji, wrastania w grupę, przełamywania barier w komunikowaniu edukacyjnym i społecznym.
References
Barnes, D. (1988). Nauczyciel i uczniowie. Od porozumienia do kształcenia. Warszawa: Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne.
Brzozowski, S. (1971). Teatr krakowski. W: T. Sivert i R. Taborski (red.), Polska myśl teatralna i filmowa. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe.
Ciechowska, M. i Szymańska, M. (2017). Wybrane metody jakościowe w badaniach pedagogicznych. Kraków: Akademia Ignatianum.
Gadamer, H.G. (1979). Rozum, słowo, dzieje. Kraków: Państwowy Instytut Wydawniczy.
Klimczak, D.P. (2006). Drama – etnodrama – socjodrama w warsztacie pedagoga‑animatora kultur. W: D. Kubinowski (red.), Pedagogika Kultury. Tom II. Lublin: WUMCS.
Kubinowski, D. (2010). Jakościowe badania pedagogiczne. Filozofia – Metodyka – Ewaluacja. Lublin: WUMCS.
Kubinowski, D. (2013). Idiomatyczność synergia emergencja. Rozwój badań jakościowych w pedagogice polskiej na przełomie XX i XXI wieku. Lublin: WUMCS.
Okupnik, R. (2009). Wobec utraty. O badaniach narracji autobiograficznych. W: D. Kubinowski (red.), Pedagogika Kultury. Tom V. Lublin: WUMCS.
Olszewska‑Gniadek, J. (2009). Teatr młodzieży w świetle badań na terenie Krakowa. Kraków: WUJ.
Ricouer, P. (1989). Egzystencja i hermeneutyka. Rozprawy o metodzie. Warszawa: Ediciones Altaya Polska. Szulborska‑Łukaszewicz, J. (2015). Artysto Scen Polskich, powiedz nam z czego żyjesz? Kraków: ZASP.
Tischner, J. (1982). Myślenie według wartości. Kraków: Znak.
Turlejska, B. (1990). Monografia pedagogiczna i studium przypadku. W: S. Palka (red.), Orientacje w metodologii badań pedagogicznych. Kraków: WUJ.
Turlejska, B. (1995). Kultura jako medium w tworzeniu więzi międzyosobowych. W: S. Palka (red.), Możliwości rozwijania i wykorzystywania teoretycznej wiedzy pedagogicznej. „Zeszyty Naukowe” UJ. Kraków: WUJ.
Turlejska, B. (2011). Społeczno‑kulturowy horyzont wiedzy pedagogicznej. Horyzonty Wychowania, 20.
Turlejska, B. (2016). Oddziaływanie wychowawcze istotnym powołaniem sztuki – w optyce klasyków. W: A. Królikowska, M. Łątkowski i B. Topij‑Stempińska (red.), Dzieło chwali Mistrza. Kraków: Akademia Ignatianum.
Copyright (c) 2018 Barbara Turlejska
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NoDerivatives 4.0 International License.
Authors who publish in this journal agree to the following terms:
- Authors retain the copyright to their work while granting the journal the right of first publication. The work will be simultaneously licensed under a CC BY-ND license, which permits others to share the work with proper credit given to the author and the original publication in this journal.
- Authors may enter into additional, non-exclusive agreements for the distribution of the published version of the work (e.g., posting it in an institutional repository or publishing it in another journal), provided that the original publication in this journal is acknowledged.
We allow and encourage authors to share their work online (e.g., in institutional repositories or on personal websites) both before and during the submission process, as this can foster beneficial exchanges and lead to earlier and increased citations of the published work. (See The Effect of Open Access). We recommend using any of the following academic networking platforms:
