Prawo wychowawcą do dobra wspólnego

  • Piotr Stanisław Zamelski Politechnika Opolska. Wydział Ekonomii i Zarządzania

Abstract

CEL NAUKOWY: Celem opracowania jest wykazanie związku pomiędzy treś­cią prawa stanowionego oraz wychowaniem społeczeństwa do rozumienia do­bra wspólnego i partycypacji w jego budowaniu.

PROBLEM I METODY BADAWCZE: Problem badawczy, którego rozwią­zaniu służą rozważania, brzmi: w jaki sposób prawo stanowione wychowuje do dobra wspólnego i jakie warunki powinno w związku z tym spełniać? Jako metodę badawczą zastosowano analizę i syntezę systemową oraz badania literaturowe.

PROCES WYWODU: W toku rozważań poruszono zagadnienia istoty wycho­wania do dobra wspólnego, cech prawa stanowionego niezbędnych do prze­kazywania konstruktywnych treści wychowawczych oraz moralnych aspektów wychowania do dobra wspólnego wynikających z osobowo‑społecznej natu­ry ludzkiej. Rozważania zostały osadzone na gruncie pedagogiki prawa, któ­ra zajmuje się wychowawczym oddziaływaniem prawa w życiu społecznym.

WYNIKI ANALIZY NAUKOWEJ: Na podstawie przeprowadzonych wywodów sformułowano następujące wnioski: dobro wspólne jest wartością konieczną w życiu społecznym; wychowanie do dobra wspólnego obejmuje przekaz war­tości i postaw; prawo stanowione wychowuje do dobra wspólnego pod warun­kiem zgodności z prawem naturalnym.

WNIOSKI, INNOWACJE, REKOMENDACJE: Z rozważań płynie wniosek wskazujący na konieczność stanowienia i stosowania prawa z poszanowaniem obiektywnych wartości moralnych, dzięki czemu prawo stanie się bardziej sku­tecznym środkiem wychowywania społeczeństwa do rozumienia i współdzia­łania na rzecz dobra wspólnego.

Author Biography

Piotr Stanisław Zamelski, Politechnika Opolska. Wydział Ekonomii i Zarządzania
doktor nauk prawnych, spec. prawa człowieka

References

Bartnik, S.C. (1995). Personalizm. Lublin: „Czas”, 191.

Complak, K. (2007). Normy pierwszego rozdziału Konstytucji RP. Acta Universitatis Wratislaviensis, 2956, 51.

Gronowska, B. (2009).Wolności, prawa i obowiązki człowieka i obywatela. W: Z. Witkowski (red.), Prawo konstytucyjne, wyd. XII. Toruń: TNOiK „Dom Organizatora”, 152.

Kojder, A. (2001). Godność i siła prawa. Warszawa: Oficyna Naukowa. Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r., Dz. U. z 1997 r. Nr 78 poz. 483 z późn. zm. (Konstytucja RP).

Krąpiec, M.A. (1999). Ja‑człowiek. Lublin: Wydawnictwo KUL, 341.

Krucina, J. (1972). Dobro wspólne. Teoria i jej zastosowanie. Wrocław: Wrocławska Księgarnia Archidiecezjalna, 70.

Kundera, E. (2006). Hegel. W: E. Kundera i M. Maciejewski (red.), Leksykon myślicieli politycznych i prawnych, wyd. II. Warszawa: C.H. Beck, 184-186.

Łączkowski, W. (2003). Ekonomiczne i socjalne prawa człowieka a dobro wspólne. W: Godność człowieka a prawa ekonomiczne i socjalne. Księga Jubileuszowa wydana w piętnastą rocznicę ustanowienia Rzecznika Praw Obywatelskich. Warszawa: Biuro Rzecznika Praw Obywatelskich, 38.

Nabzdyk, Z. (1996). Modlitwa błagalna jako kształt wiary chrześcijańskiej w świetle współczesnej teologii katolickiej. Opole: Redakcja Wydawnictw WT UO.

Radbruch, G. (2009). Filozofia prawa, przekł. E. Nowak. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 244-254.

Sobór Watykański II. (2002). Konstytucja duszpasterska o Kościele w świecie współczesnym Gaudium et spes, AAS 58 (1966), 1025-1120, nr 26. W: M. Przybył (red.), Sobór Watykański II, Konstytucje, dekrety, deklaracje. Poznań: Pallotinum, 545.

Stadniczeńko, S.L (1997). Zarys pedagogiki prawa. Wybrane zagadnienia prawne dla pedagogów, wyd. II. Opole: Wydawnictwo UO, 23.

Tomasz z Akwinu. (1965). O wadach i grzechach. W: Tomasz z Akwinu, Suma Teologiczna, I-II, q. 85 a. 3, tom 12, przekł. F.W. Bednarski OP. Londyn: „Veritas”.

Tomasz z Akwinu. (1984). De regimine principum. W: Tomasz z Akwinu, Dzieła wybrane, przekł. J. Salij OP. Poznań: „W drodze”, 151.

Trybunał Konstytucyjny. (2015). Wyrok z dnia 12 maja 2015 r., p. III.8.3, sygn. Akt P 23/13, OTK ZU 2015 Nr 5A, poz. 62, Dz. U. z 2015 r., poz. 702.

Trzciński, J. (2005). Rzeczpospolita Polska dobrem wspólnym wszystkich obywateli. W: J. Góral, R. Hauser i J. Trzciński (red.), Sądownictwo administracyjne gwarantem wolności i praw obywatelskich 1980-2005. Warszawa: Naczelny Sąd Administracyjny, 452.

Wojtyła, K. (2000). Osoba i czyn oraz inne studia antropologiczne. Lublin: TN KUL, 380.

Zamelski, P. (2014). Równowaga praw i obowiązków implikacją zasady dobra wspólnego. Lublin: Towarzystwo Naukowe KUL, 270-299.

Published
2017-01-23
How to Cite
Zamelski, P. S. (2017). Prawo wychowawcą do dobra wspólnego. HORIZONS OF EDUCATION, 15(36), 141-151. https://doi.org/10.17399/HW.2016.153608