Prawo wychowawcą do dobra wspólnego
Abstrakt
CEL NAUKOWY: Celem opracowania jest wykazanie związku pomiędzy treścią prawa stanowionego oraz wychowaniem społeczeństwa do rozumienia dobra wspólnego i partycypacji w jego budowaniu.
PROBLEM I METODY BADAWCZE: Problem badawczy, którego rozwiązaniu służą rozważania, brzmi: w jaki sposób prawo stanowione wychowuje do dobra wspólnego i jakie warunki powinno w związku z tym spełniać? Jako metodę badawczą zastosowano analizę i syntezę systemową oraz badania literaturowe.
PROCES WYWODU: W toku rozważań poruszono zagadnienia istoty wychowania do dobra wspólnego, cech prawa stanowionego niezbędnych do przekazywania konstruktywnych treści wychowawczych oraz moralnych aspektów wychowania do dobra wspólnego wynikających z osobowo‑społecznej natury ludzkiej. Rozważania zostały osadzone na gruncie pedagogiki prawa, która zajmuje się wychowawczym oddziaływaniem prawa w życiu społecznym.
WYNIKI ANALIZY NAUKOWEJ: Na podstawie przeprowadzonych wywodów sformułowano następujące wnioski: dobro wspólne jest wartością konieczną w życiu społecznym; wychowanie do dobra wspólnego obejmuje przekaz wartości i postaw; prawo stanowione wychowuje do dobra wspólnego pod warunkiem zgodności z prawem naturalnym.
WNIOSKI, INNOWACJE, REKOMENDACJE: Z rozważań płynie wniosek wskazujący na konieczność stanowienia i stosowania prawa z poszanowaniem obiektywnych wartości moralnych, dzięki czemu prawo stanie się bardziej skutecznym środkiem wychowywania społeczeństwa do rozumienia i współdziałania na rzecz dobra wspólnego.
Bibliografia
Bartnik, S.C. (1995). Personalizm. Lublin: „Czas”, 191.
Complak, K. (2007). Normy pierwszego rozdziału Konstytucji RP. Acta Universitatis Wratislaviensis, 2956, 51.
Gronowska, B. (2009).Wolności, prawa i obowiązki człowieka i obywatela. W: Z. Witkowski (red.), Prawo konstytucyjne, wyd. XII. Toruń: TNOiK „Dom Organizatora”, 152.
Kojder, A. (2001). Godność i siła prawa. Warszawa: Oficyna Naukowa. Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r., Dz. U. z 1997 r. Nr 78 poz. 483 z późn. zm. (Konstytucja RP).
Krąpiec, M.A. (1999). Ja‑człowiek. Lublin: Wydawnictwo KUL, 341.
Krucina, J. (1972). Dobro wspólne. Teoria i jej zastosowanie. Wrocław: Wrocławska Księgarnia Archidiecezjalna, 70.
Kundera, E. (2006). Hegel. W: E. Kundera i M. Maciejewski (red.), Leksykon myślicieli politycznych i prawnych, wyd. II. Warszawa: C.H. Beck, 184-186.
Łączkowski, W. (2003). Ekonomiczne i socjalne prawa człowieka a dobro wspólne. W: Godność człowieka a prawa ekonomiczne i socjalne. Księga Jubileuszowa wydana w piętnastą rocznicę ustanowienia Rzecznika Praw Obywatelskich. Warszawa: Biuro Rzecznika Praw Obywatelskich, 38.
Nabzdyk, Z. (1996). Modlitwa błagalna jako kształt wiary chrześcijańskiej w świetle współczesnej teologii katolickiej. Opole: Redakcja Wydawnictw WT UO.
Radbruch, G. (2009). Filozofia prawa, przekł. E. Nowak. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 244-254.
Sobór Watykański II. (2002). Konstytucja duszpasterska o Kościele w świecie współczesnym Gaudium et spes, AAS 58 (1966), 1025-1120, nr 26. W: M. Przybył (red.), Sobór Watykański II, Konstytucje, dekrety, deklaracje. Poznań: Pallotinum, 545.
Stadniczeńko, S.L (1997). Zarys pedagogiki prawa. Wybrane zagadnienia prawne dla pedagogów, wyd. II. Opole: Wydawnictwo UO, 23.
Tomasz z Akwinu. (1965). O wadach i grzechach. W: Tomasz z Akwinu, Suma Teologiczna, I-II, q. 85 a. 3, tom 12, przekł. F.W. Bednarski OP. Londyn: „Veritas”.
Tomasz z Akwinu. (1984). De regimine principum. W: Tomasz z Akwinu, Dzieła wybrane, przekł. J. Salij OP. Poznań: „W drodze”, 151.
Trybunał Konstytucyjny. (2015). Wyrok z dnia 12 maja 2015 r., p. III.8.3, sygn. Akt P 23/13, OTK ZU 2015 Nr 5A, poz. 62, Dz. U. z 2015 r., poz. 702.
Trzciński, J. (2005). Rzeczpospolita Polska dobrem wspólnym wszystkich obywateli. W: J. Góral, R. Hauser i J. Trzciński (red.), Sądownictwo administracyjne gwarantem wolności i praw obywatelskich 1980-2005. Warszawa: Naczelny Sąd Administracyjny, 452.
Wojtyła, K. (2000). Osoba i czyn oraz inne studia antropologiczne. Lublin: TN KUL, 380.
Zamelski, P. (2014). Równowaga praw i obowiązków implikacją zasady dobra wspólnego. Lublin: Towarzystwo Naukowe KUL, 270-299.
Copyright (c) 2017 Horyzonty Wychowania
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
Uwagi dotyczące praw autorskich
Autorzy publikujący w tym czasopiśmie wyrażają zgodę na następując warunki:
- Autorzy zachowują prawa autorskie, przyznając czasopismu prawo do pierwszej publikacji swojego tekstu jednocześnie zarejestrowanego pod numerem licencji CC BY-ND, która pozwala innym na korzystanie z tego tekstu z uznaniem autorstwa tekstu oraz pierwotnej publikacji w tym czasopiśmie.
- Autorzy proszeni są o nawiązywanie odrębnych, dodatkowych porozumień wynikających z umowy, dotyczących dystrybucji opublikowanej w czasopiśmie wersji tekstu nie na prawach wyłączności (np. opublikowanie go w repozytorium instytucji lub w innym czasopiśmie), z potwierdzeniem pierwszej publikacji w tym czasopiśmie.
Wyraża się zgodę i zachęca autorów do publikacji ich tekstu w Internecie (np. w repozytorium instytucji lub na jej stronie internetowej) przed lub podczas procesu składania tekstu jako, że może to prowadzić do korzystnych wymian oraz wcześniejszego i większego cytowania opublikowanego tekstu (Patrz The Effect of Open Access). Zalecamy wykorzystanie dowolnego portalu stowarzyszeń badawczych z niżej wymienionych:
