Kondycja moralna społeczeństwa polskiego

  • Marek Marczewski Wyższa Szkoła Społeczno-Ekonomiczna w Gdańsku

Abstrakt

Zmiany dokonujące się – ujmując sprawę najogólniej – w międzyludzkim
współżyciu niepokoją tych, którzy bacznie obserwują
rzeczywistość i wsłuchują się w opinie socjologów. Przekonanie,
także przyjmowane przez niektórych moralistów katolickich (zob.
VS 36), że wszystkie poglądy i systemy wartości zależą od specyficznych
okoliczności historycznych i społecznych, nosi znamiona
źle rozumianej autonomii. „Autonomia rozumu – czytamy
w encyklice Veritatis splendor – nie może oznaczać tworzenia
przez sam rozum wartości i norm moralnych. Gdyby ta autonomia
prowadziła do negacji uczestnictwa rozumu praktycznego
w mądrości Stwórcy i Boskiego Prawodawcy, albo gdyby miała
wskazywać na wolność tworzenia norm moralnych, zależnie jedynie
od okoliczności historycznych lub od potrzeb ludzkich
społeczeństw i kultur, to taka rzekoma autonomia sprzeciwiałaby
się prawdzie o człowieku, której naucza Kościół ” (VS 40). Już
z tego kontekstu wypowiedzi łatwo przekonać się, że „sposób,
w jaki pojmuje się relację między wolnością a prawem, jest ściśle
związany z koncepcją sumienia” (VS 54).

Opublikowane
2017-04-27
Jak cytować
Marczewski, M. (2017). Kondycja moralna społeczeństwa polskiego. Horyzonty Wychowania, 2(4), 199-204. Pobrano z https://horyzontywychowania.ignatianum.edu.pl/HW/article/view/1343