Implikacje ignacjańskiego praesupponendum w dialogu wychowawczym
Abstrakt
CEL NAUKOWY: Celem artykułu jest ukazanie implikacji ignacjańskiej zasady praesupponendum we współczesnym dialogu wychowawczym.
PROBLEM I METODY BADAWCZE: Przedstawiony problem badawczy dotyczy odpowiedzi na pytania: Dlaczego warto dziś korzystać w dialogu wychowawczym ze wskazań zawartych w ignacjańskiej idei praesupponendum? Na ile wskazania zawarte w praesupponendum odpowiadają współczesnym problemom, na jakie napotyka dialog wychowawczy? Jakie praktyczne wskazówki zawarte w praesupponendum znajdują dziś swoje odniesienie w dialogu wychowawczym? W artykule zastosowano metodę egzegetyczną oraz analityczno-syntetyczną literatury przedmiotu.
PROCES WYWODU: Na podstawie opracowań naukowych literatury przedmiotu dokonano analizy ignacjańskiej zasady praesupponendum. Przedstawiono czterostopniową gradację jej treści w odniesieniu do sytuacji, które mogą zaistnieć w dialogu wychowawczym.
WYNIKI ANALIZY NAUKOWEJ: Z przeprowadzonych analiz wynika, że treść praesupponendum wpisuje się w problematykę współczesnego dialogu wychowawczego. Poszczególne człony, na które podzielona została ta zasada, odpowiadają konkretnym sytuacjom, z jakimi może mierzyć się dialog wychowawczy.
WNIOSKI, INNOWACJE, REKOMENDACJE: Wytyczne, jakie wynikają się z analizy ignacjańskiej zasady praesupponendum, są w pełni adekwatne do współczesnych sytuacji wychowawczych. Wskazania ignacjańskiej zasady mogą ubogacać i wnosić wiele nowych treści w rozumienie dialogu wychowawczego. Kluczowe są tu przede wszystkim: postawa otwarcia i zrozumienia, umiejętność korygowania z miłością oraz poszukiwania wszelkich możliwych środków w celu pomocy wychowankowi w jego integralnym rozwoju.
Bibliografia
Augustyn, J. (2005). Wstęp. W: W. Królikowski, Duchowy rozwój. Dynamika Ćwiczeń Duchowych św. Ignacego Loyoli (s. 7-12). Wydawnictwo WAM.
Buber, M. (1968). Kształcenie charakteru. Znak, 169-170(7-8), 915-926.
Charakterystyczne cechy jezuickiego wychowania (B. Steczek, tłum.). (2006). W: Podstawy edukacji ignacjańskiej (s. 9-98). Wyższa Szkoła Filozoficzno-Pedagogiczna Ignatianum, Wydawnictwo WAM.
Chrobak, S. (2016). Wychowanie do przebaczenia w pedagogii salezjańskiej. Pedagogia Christiana, 2(38), 85-106.
Dybowska, E. (2013). Wychowawca w pedagogice ignacjańskiej. Akademia Ignatianum, Wydawnictwo WAM.
Frejusz, K. (2020). Wychowanie jako „dialog i spotkanie” w myśli pedagogicznej Janusza Tarnowskiego. Studium hermeneutyczno-krytyczne. Wydawnictwo Naukowe Collegium Bobolanum.
Jacyniak, A. (2009). Egzegeza ignacjańskiej złotej reguły porozumienia i dialogu (Praesupponendum). Studia Bobolanum, 3, 43-64.
Jacyniak, A. (2010). Zrozumieć bliźniego. Wydawnictwo WAM.
Jan Paweł II. (1994). List do rodzin. Pracownia Duszpasterska Kurii Metropolitalnej.
Jankowska, D. (2016). Kategoria rozumienia i dialogu w myśleniu o człowieku i jego egzystencji – w perspektywie pedagogicznej. W: D. Jankowska i M. Grzelak-Klus (red.), Pedagogika dialogu. Dialog jako droga rozumienia i samorozumienia (s. 54-66). Wydawnictwo Akademii Pedagogiki Specjalnej.
Loyola, I. (2002). Ćwiczenia duchowne (J. Ożóg, tłum.). Wydawnictwo WAM.
Michałowski, S.C. (2017). Pedagogia osoby. Personalistyczne spotkania dialogowe w edukacji. Wydawnictwo Adam Marszałek.
Milerski, B. (2009). Aksjologia kształcenia w perspektywie pedagogiki dialogu. W: E. Dąbrowa, i D. Jankowska (red.), Pedagogika dialogu. Dialog w teorii i praktyce edukacyjnej (s. 30-39). Wydawnictwo Akademii Pedagogiki Specjalnej.
Ostrowska, U. (2016). Fenomen rozumienia świata, siebie i innych w dialogu. W: D. Jankowska, M. Grzelak-Klus (red.), Pedagogika dialogu. Dialog jako droga rozumienia i samorozumienia, Warszawa: Wydawnictwo Akademii Pedagogiki Specjalnej, 34-42.
Śliwerski, B. (2015). Współczesne teorie i nurty wychowania. Oficyna Wydawnicza Impuls.
Tarnowski, J. (1983). Próby dialogu z młodymi. Prekatecheza egzystencjalna. Księgarnia św. Jacka.
Tarnowski, J. (1993). Jak wychowywać? Wydawnictwo Akademii Teologii Katolickiej.
Tarnowski, J. (2005). Jak wychowywać? Uczyć się od wychowanków (przyjaciół). Oficyna Wydawnicza Impuls.
Tarnowski, J. (2007a). Paradoks chrześcijańskiej pedagogiki. W: A. Rynio (red.), Wychowanie chrześcijańskie. Między tradycją a współczesnością (s. 70-78). Wydawnictwo KUL.
Tarnowski, J. (2007b). Współwychowanie: przez postawę dialogu ku przyjaźni. W: B. Śliwerski (red.), Pedagogika alternatywna. Postulaty, projekty i kontynuacje. Teoretyczne konteksty alternatyw edukacyjnych i wychowawczych (s. 158-166). Kraków: Oficyna Wydawnicza Impuls.
Tarnowski, J. (2009). Pedagogika dialogu. W: B. Śliwerski (red.), Teoretyczne podstawy edukacji alternatywnej (s. 141-150). Oficyna Wydawnicza Impuls.
Copyright (c) 2021 Horyzonty Wychowania
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
Uwagi dotyczące praw autorskich
Autorzy publikujący w tym czasopiśmie wyrażają zgodę na następując warunki:
- Autorzy zachowują prawa autorskie, przyznając czasopismu prawo do pierwszej publikacji swojego tekstu jednocześnie zarejestrowanego pod numerem licencji CC BY-ND, która pozwala innym na korzystanie z tego tekstu z uznaniem autorstwa tekstu oraz pierwotnej publikacji w tym czasopiśmie.
- Autorzy proszeni są o nawiązywanie odrębnych, dodatkowych porozumień wynikających z umowy, dotyczących dystrybucji opublikowanej w czasopiśmie wersji tekstu nie na prawach wyłączności (np. opublikowanie go w repozytorium instytucji lub w innym czasopiśmie), z potwierdzeniem pierwszej publikacji w tym czasopiśmie.
Wyraża się zgodę i zachęca autorów do publikacji ich tekstu w Internecie (np. w repozytorium instytucji lub na jej stronie internetowej) przed lub podczas procesu składania tekstu jako, że może to prowadzić do korzystnych wymian oraz wcześniejszego i większego cytowania opublikowanego tekstu (Patrz The Effect of Open Access). Zalecamy wykorzystanie dowolnego portalu stowarzyszeń badawczych z niżej wymienionych:
