Rola uniwersytetu w kształtowaniu kompetencji przedsiębiorczych zgodnie z koncepcją zrównoważonego rozwoju
Abstrakt
CEL NAUKOWY: Celem artykułu jest analiza uwarunkowań i możliwości wykorzystania edukacji na rzecz przedsiębiorczości w szkolnictwie wyższym do kształtowania kompetencji wspierających zrównoważony rozwój.
PROBLEM I METODY BADAWCZE: Rozwój kompetencji przedsiębiorczych zyskuje coraz większe zainteresowanie szczególnie w obszarze szkolnictwa wyższego, ponieważ na tym poziomie edukacji studenci są przygotowani do wejścia na rynek pracy, który mogą kształtować zgodnie z zasadami zrównoważonego rozwoju. Opracowanie ma charakter teoretyczno‑koncepcyjny. Zastosowaną metodą badawczą jest metoda analizy i konstrukcji logicznej oraz analiza danych zastanych.
PROCES WYWODU: W pierwszej kolejności zostanie przybliżona istota edukacji na rzecz przedsiębiorczości oraz znaczenie kompetencji przedsiębiorczych jako cel edukacji, a następnie podjęta zostanie próba konceptualizacji kompetencji przedsiębiorczych, które wspierają zrównoważony rozwój na poziomie szkolnictwa wyższego.
WYNIKI ANALIZY NAUKOWEJ: Analiza pozwoli na identyfikację aktualnych kierunków i trendów rozwoju w zakresie edukacji na rzecz przedsiębiorczości w kontekście zrównoważonego rozwoju oraz ocenę roli szkolnictwa wyższego w kształtowaniu kompetencji przedsiębiorczych wspierających zrównoważony rozwój. W związku z tym zaproponowany zostanie model koncepcyjny, stanowiący próbę konceptualizacji kompetencji przedsiębiorczych, które przyczyniają się do sprostania obecnym wyzwaniom w kontekście zrównoważonego rozwoju.
WNIOSKI, INNOWACJE, REKOMENDACJE: Podejmowane przez uczelnie wyższe działania na rzecz edukacji w zakresie przedsiębiorczości mogą mieć pozytywny wpływ na kształtowanie odpowiednich kompetencji przedsiębiorczych wspierających zrównoważony rozwój. W tym celu wymagane są zmiany w sposobie myślenia i działania. Spośród wielu różnych kompetencji przedsiębiorczych, które wspierają działalność na rzecz zrównoważonego rozwoju, można wymienić m.in.: innowacyjność, interdyscyplinarność, proaktywność.
Bibliografia
Baartman, L.K.J., Bastiaens, T.J., Kirschner, P.A., i van der Vleuten, C.P.M. (2007). Evaluating assessment quality in competence‑based education: A qualitative comparison of two frameworks. Educational Research Review, 2(2), 114-129.
Chmielecka, E. (2010). Autonomia programowa uczelni. Ramy kwalifikacji dla szkolnictwa wyższego. Warszawa: MNiSW.
Erpenbeck, J., i von Rosenstiel, L. (Hrsg.). (2003). Handbuch Kompetenzmessung. Erkennen, verstehen und bewerten von Kompetenzen in der betrieblichen, pädagogischen und sychologischen Praxis. Stuttgart: Schäffer‑Poeschel.
European Commission. (2010). Europe 2020: A strategy for smart, sustainable and inclusive growth. Brussels: European Commission, COM(2010) 2020 final.
European Commission. (2012). Proposal for a Council Recommendation on the validation of non‑formal and informal learning. Brussels: European Commission, COM(2012) 485 final, 05.09.2012.
European Commission. (2013). Entrepreneurship 2020 Action Plan: Reigniting the entrepreneurial spirit in Europe. Brussels: European Commission, COM(2012) 795 final.
European Communities. (2005). Proposal for a Recommendation of the European Parliament and of the Council on key competences for lifelong learning. Brussels: Commission of the European Communities, COM(2005) 548.
European Communities. (2007). The Key Competences for Lifelong Learning – A European Reference Framework. Luxembourg: European Communities, European Union. (2006). Recommendation of the European Parliament and of the Council of 18 December 2006 on key competences for lifelong learning (2006/962/EC). Official Journal of the European Union, L 394.
Fayolle, A. (2007). Essay on the Nature of Entrepreneurship Education. Pozyskano z: http://www.kmu.unisg.ch/rencontres/RENC2006/Topics06/A/Rencontres_ 2006_Fayolle.pdf.
Fayolle, A., i Gailly, B. (2008). From craft to science: Teaching models and learning Processes in Entrepreneurship Education. Journal of European Industrial Training, 32(7), 569-593. Pozyskano z: http://dx.doi.org/10.1108/03090590810899838.
Fichter, K., Geier, J., i Tiemann, I. (2016). Good practice collection – University support for sustainable entrepreneurship. Berlin, Helsinki, Linköping: SHIFT. Pozyskano z: http://www.shift‑project.eu.
Gruber, M. (2007). Uncovering the value of planning in new venture creation: A process and contingency perspective. Journal of Business Venturing, 22(6), 782-807.
Hull, R.B., Kimmel, C., Robertson, D.P., i Mortimer, M. (2016). International field experiences promote professional development for sustainability leaders. International Journal of Sustainability in Higher Education, 17(1), 86-104.
Kapitulčinová, D., Dlouhá, J., Ryan, A., Dlouhý, J., Barton, A., Mader, M., Tilbury, D., Mula, I., Benayas, J., Alba, D., Mader, C., Michelsen, G., i Vintar M. (Eds.). (2015). Leading Practice Publication: Professional development of university educators on Education for Sustainable Development in European countries. Prague: Charles University in Prague.
Kuratko, D.F. (2005). The emergence of entrepreneurship education: Development, trends, and challenges. Entrepreneurship Theory and Practice, 29, 577-597.
Lackéus, M. (2014). An emotion based approach to assessing entrepreneurial education. International Journal of Management Education, 12(3), 374-396.
Lackéus, M. (2015). Entrepreneurship in Education: What, Why, When, How. Entrepreneurship360 Background paper. Paris: OECD.
Lans, T., Hulsink, W., Baert, H., i Mulder, M. (2008). Entrepreneurship Education and Training in a Small Business Context: Insights from the Competence‑Based Approach. Journal of Enterprising Culture, 16(4), 363-383.
Lourenço, F., Jones, O., i Jayawarna, D. (2013). Promoting sustainable development: The role of entrepreneurship education. International Small Business Journal, 31(8), 841-865.
Mwasalwiba, E.S. (2010). Entrepreneurship education: a review of its objectives, teaching methods, and impact indicators. Education + Training, 52(1), 20-47.
OECD. (2011). Entrepreneurship at a Glance 2011. Paris: OECD Publishing.
PARP. (2011). Wzorce zrównoważonej produkcji (WZP) w działalności przedsiębiorstw – propozycja rozwiązań systemowych wspierających wdrażanie WZP w MSP. Warszawa: PARP 2011.
Pittaway, L., i Cope, J. (2007). Entrepreneurship Education: A Systematic Review of the Evidence. International Small Business Journal, 25, 479-510.
Poskrobko, B. (2013). Paradygmat zrównoważonego rozwoju jako wiodący kanon w badaniu nowych obszarów ekonomii. Ekonomia i Środowisko, 3(46), 10-24.
PRME (Principles for Responsible Management Education). (2015). Pozyskano z: http://www.unprme.org/participants/index.php.
Rasmussena, E.A., i Sørheimb R. (2006). Action‑based entrepreneurship education. Technovation, 26, 185-194.
Redclift, M. (2005). Sustainable development (1987‑2005) – an oxymoron comes of age. Sustainable Development, 13(4), 212-227.
Sánchez, J. (2013). The impact of an entrepreneurship education program on entrepreneurial competencies and intention. Journal of Small Business Management, 51, 447-465.
Segalas, J., Ferrer‑Balas, D., Svanstrom, M., Lundqvist, U., i Mulder, K.F. (2009).
What has to be learnt for sustainability? A comparison of bachelor engineering education competencies at three European universities. Sustainability Science, 4(1), 17-27.
Ull, M.A., Martínez Agut, M.P., Aznar, P., i Piñero, A (2010). Analysis of the introduction of sustainability in higher education in Europe: Institutional commitments and curriculum proposals. Revista EUREKA sobre Enseñanza y Divulgación de las Ciencias. Monograph on Education for Sustainability, 7, 413-432.
UNESCO. (2012). ESD+TVET: promoting skills for sustainable development. Paris: UNESCO.
UNESCO. (2014). Shaping the Future We Want. UN Decade of Education for Sustainable Development (2005-2014), Final Report. Paris: UNESCO.
Unia Europejska. (2011). Opinia Europejskiego Komitetu Ekonomiczno‑Społecznego w sprawie „Kreatywność i przedsiębiorczość – mechanizmy wyjścia z kryzysu” (Dz.U. UE C 48/09 z 15.02.2011).
Urbaniec, M. (2010). Efekty międzynarodowej współpracy na rzecz rozwoju zrównoważonego na przykładzie szkolnictwa wyższego. W: T. Borys (red.), Edukacja dla zrównoważonego rozwoju. T. 1, Główne problemy. Białystok – Wrocław: Wydawnictwo Ekonomia i Środowisko, 178-189.
Urbaniec, M. (2014). Współczesne wyzwania edukacji na rzecz przedsiębiorczości w szkolnictwie wyższym. Horyzonty Wychowania, 13(26), 209-230.
Urbaniec, M. (2015). Sustainable Development Indicators in Poland: Measurement and System Evaluation. Entrepreneurial Business and Economics Review, 3(1), 119-134.
Wach, K. (2013). Edukacja na rzecz przedsiębiorczości wobec współczesnych wyzwań cywilizacyjno‑gospodarczych. Przedsiębiorczość – Edukacja, 9, 248-250.
Wach, K. (2014). Edukacja dla przedsiębiorczości: pomiędzy przedsiębiorczą pedagogiką a edukacją ekonomiczną i biznesową. Horyzonty Wychowania, 13(28), 11-32.
WCED (The World Commission on Environment and Development). (1987). Our Common Future. Oxford: Oxford University Press.
WEF (World Economic Forum). (2011). Unlocking Entrepreneurial Capabilities to Meet the Global Challenges of the 21st Century: Final Report on the Entrepreneurship Education Workstream. World Economic Forum Global Education Initiative. Cologny/Geneva: World Economic Forum.
Will, M. (2008). Talking about the future within an SME?: Corporate foresight and the potential contributions to sustainable development. Management of Environmental Quality: An International Journal, 19(2), 234-242.
Willard, M., Wiedmeyer, C., Flint, R.W., Weedon, J.S., Woodward, R., Feldman, I., i Edwards, M. (2010). The sustainability professional: 2010 Competency Survey Report. International Society of Sustainability Professionals (ISSP).
Copyright (c) 2016 Horyzonty Wychowania
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
Uwagi dotyczące praw autorskich
Autorzy publikujący w tym czasopiśmie wyrażają zgodę na następując warunki:
- Autorzy zachowują prawa autorskie, przyznając czasopismu prawo do pierwszej publikacji swojego tekstu jednocześnie zarejestrowanego pod numerem licencji CC BY-ND, która pozwala innym na korzystanie z tego tekstu z uznaniem autorstwa tekstu oraz pierwotnej publikacji w tym czasopiśmie.
- Autorzy proszeni są o nawiązywanie odrębnych, dodatkowych porozumień wynikających z umowy, dotyczących dystrybucji opublikowanej w czasopiśmie wersji tekstu nie na prawach wyłączności (np. opublikowanie go w repozytorium instytucji lub w innym czasopiśmie), z potwierdzeniem pierwszej publikacji w tym czasopiśmie.
Wyraża się zgodę i zachęca autorów do publikacji ich tekstu w Internecie (np. w repozytorium instytucji lub na jej stronie internetowej) przed lub podczas procesu składania tekstu jako, że może to prowadzić do korzystnych wymian oraz wcześniejszego i większego cytowania opublikowanego tekstu (Patrz The Effect of Open Access). Zalecamy wykorzystanie dowolnego portalu stowarzyszeń badawczych z niżej wymienionych:
