Edytorial: Starość

  • Tadeusz Borkowski Akademia Ignatianum w Krakowie, Wydział Pedagogiczny, Instytut Nauk o Polityce i Administracji

Abstrakt

Problematyka starości jest obecna w naukach humanistycznych
od tysięcy lat. Poczynając od starożytności, starością zajmowali
się już filozofowie greccy, a wśród nich Platon i Arystoteles1,
w Rzymie między innymi Cyceron (106‑43 p.n.e.). Do dzisiaj
można zaobserwować pulsowanie zainteresowania tym okresem
życia człowieka...

Bibliografia

Czapiński J., Błędowski P., Aktywność społeczna osób starszych w kontekście percepcji Polaków. Diagnoza społeczna 2013, Raport tematyczny, Warszawa 2014.

GUS, Prognoza ludności na lata 2008-2035, Warszawa 2008, <http://www.stat.gov.pl/cps/rde/xbcr/gus/PUBL_L_prognoza_ludnosci_na_lata2008_2035.pdf>.

Kotler Ph., Marketing. Analiza, planowanie, wdrażanie i kontrola, Gebethner i Ska, Warszawa 1994.

Majeran R., Arystoteles o starości, „Vox Patrum” 31(2011), t. 56.

Majkrzak H., Starość człowieka jako problem filozoficzny w myśli klasycznej, „Człowiek w Kulturze” 14(2002).

Zmorzanka A.Z., Platon o starości i ludziach starych, „Vox Patrum” 31 (2011), t. 56.

<http://www.neurologia-praktyczna.pl/a2535/Psychologia-starzenia-sie-

-i-starosci.html> (dostęp: 13.01.2013).

Opublikowane
2015-12-30
Jak cytować
Borkowski, T. (2015). Edytorial: Starość. Horyzonty Wychowania, 14(32), 5-9. Pobrano z https://horyzontywychowania.ignatianum.edu.pl/HW/article/view/768
Dział
Edytorial