Inwazja przekłuwaczy ciał. Wychowawcze problemy tatuażu i piercingu u nastolatków
Abstrakt
Człowiek od zawsze ozdabiał swoje ciało, ale z reguły miało
to znaczenie rytualne. Dlaczego dzisiaj, wyzwolony od ograniczeń,
lekceważąc dawne kanony piękna, pragnie ze swojej skóry
uczynić żywy obraz?
Tatuaż – niegdyś „sztuka” zarezerwowana dla przestępców,
żeglarzy i żołnierzy – ostatnio stał się modny wśród młodzieży.
Ulice polskich miast pełne są młodych ludzi, którzy noszą na
swoim ciele przeróżne znaki, symbole i słowa. Kiedyś wielbiciele
ruchu punk „pozapinali swoje twarze na agrafki” i obwiesili je łańcuchami
i kolczykami, dziś niemal co drugi młody człowiek nosi
w uchu jakąś ozdobę. Przyozdabianie się nabrało rozmachu –
upiększane są nosy, wargi, języki, łuki brwiowe, policzki, sutki,
pępki i części intymne. Pole do popisu jest niemal nieograniczone,
prawie każdy fragment ludzkiego ciała daje się przekłuć
i przystroić jakimś mniej lub bardziej gustownym drobiazgiem.
Szacuje się, że w Polsce już około trzech milionów osób poddało
się zabiegom przekłuwania różnych części ciała.
Copyright (c) 2017 Horyzonty Wychowania
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
Uwagi dotyczące praw autorskich
Autorzy publikujący w tym czasopiśmie wyrażają zgodę na następując warunki:
- Autorzy zachowują prawa autorskie, przyznając czasopismu prawo do pierwszej publikacji swojego tekstu jednocześnie zarejestrowanego pod numerem licencji CC BY-ND, która pozwala innym na korzystanie z tego tekstu z uznaniem autorstwa tekstu oraz pierwotnej publikacji w tym czasopiśmie.
- Autorzy proszeni są o nawiązywanie odrębnych, dodatkowych porozumień wynikających z umowy, dotyczących dystrybucji opublikowanej w czasopiśmie wersji tekstu nie na prawach wyłączności (np. opublikowanie go w repozytorium instytucji lub w innym czasopiśmie), z potwierdzeniem pierwszej publikacji w tym czasopiśmie.
Wyraża się zgodę i zachęca autorów do publikacji ich tekstu w Internecie (np. w repozytorium instytucji lub na jej stronie internetowej) przed lub podczas procesu składania tekstu jako, że może to prowadzić do korzystnych wymian oraz wcześniejszego i większego cytowania opublikowanego tekstu (Patrz The Effect of Open Access). Zalecamy wykorzystanie dowolnego portalu stowarzyszeń badawczych z niżej wymienionych:
