Humanities Studies and Jesuit Principles of Education
Abstrakt
CEL NAUKOWY:Celem pracy jest identyfikacja kluczowych cech koncepcji badania humanitaryzmu i ostatecznie ludzkości jako istotnego czynnika socjogennego oraz jego znaczenia dla współczesnej edukacji.
PROBLEM I METODY BADAWCZE: Pojęcie tradycji ludzkiej jest dyskredytowane jako anachronizm w obecnym paradygmacie edukacji zorientowanej zawodowo. Co więcej, obecne pojęcie humanistyki czy humanizmu jest niejasne definicyjnie, co jest źródłem napięć w aktualnym dyskursie o edukacji humanistycznej. Praca koncentruje się na rozpoznaniu rdzenia ideowego tradycji humanistycznej poprzez analizę starożytnej i renesansowej koncepcji studium humanitaryzmu, która dominowała w paradygmacie edukacyjnym w okresie humanizmu renesansowego oraz w rozwoju oświaty jezuickiej.
PROCES WYWODU: Studium wskazuje na niespójności interpretacyjne w koncepcji współczesnego humanizmu. Próbując wyjaśnić niejasności w dyskursie humanistycznym, w pierwszej kolejności skupi się na genezie renesansowego humanizmu z jego przestarzałą koncepcją nauki o humanitaryzmie, a następnie przedstawi analizę koncepcji pierwotnego, starożytnego rozumienia nauki o humanitaryzmie w inspirującym tekście renesansowego ruchu humanistycznego Pro Archia Poeta Oratio Cycerona. Na zakończenie opracowania pokazuje związek między badaniem humanitaryzmu a renesansowym systemem edukacyjnym Societas Jesu, a także współczesne perspektywy tej tradycji.
WYNIKI ANALIZY NAUKOWEJ: W badaniu zidentyfikowano starożytną i renesansową koncepcję badania humanitatis jako kluczowego czynnika socjogennego niezbędnego do morfogenezy tożsamości kulturowej. Ludzkość jako dynamiczna stała antropologiczna niezbędna do życia polis powinna być centralnym punktem wszelkich form aktualnych paradygmatów edukacyjnych.
WNIOSKI, INNOWACJE, REKOMENDACJE: Studia humanistyczne jako całożyciowy proces kultywowania w duchu jezuickiej zasady cura personalis są ważnym warunkiem aktualizacji człowieczeństwa, które charakteryzuje się realizacją moralnego wymiaru jednostki zintegrowanej z procesami społecznymi i kulturowymi społeczeństwa. Studium wskazuje na znaczenie epidyktyczności badania humanitaryzmu w jego funkcji artykułowania tożsamości kulturowej polis.
Bibliografia
Aristoteles. (2009). Rétorika. (P. Kuklica, Trans.). Thetis.
Baron, H. (1955). Crisis of the early Italian Renaissance. Civic humanism and republican liberty in an age of classicism and tyranny. Princenton University Press.
Baron, H. (1985). Petrarch’s secretum. Its making and its meaning. The Medieval Academy of America.
Baron, H. (1989). In search of Florentine civic humanism. Essays on the transition from medieval to modern thought. Princenton University Press.
Burckhardt, J. (1961).The Civilisation of the Renaissance in Italy. The New American Library of World Literature, Inc.
Cicero, M.T. (1979). Pro A. Licinio Archia Poeta Oratio. Rede für den Dichter A. Licinius Archias (O Schönberger, Trans.). Reclam.
Clark, A.C. (1921). The reappearance of the texts of the classics. The Library, 1, 13-42.
Davies, T. (2001). Humanism. Routledge.
Dugan, J. (2005). Making a new man: Ciceronian self-fashioning in the thetorical works. Oxford University Press.
Hankins, J. (1995). The “Baron Thesis” after forty yars and some recent studies of Leonardo Bruni. Journal of the History of Ideas, 56, 309-338.
Hankins, J. (2007). Humanism, scholasticism, and Renaissance philosophy. In J. Hankins (ed.), The Cambridge companion to Renaissance philosophy (pp. 30-48). Cambridge University Press.
Hauser, G.A. (1999). Aristotle on epideictic: The formation of public morality. Rhetoric Society Quarterly, 1, 5-23.
Jeník, L. (2015). K teoretickým východiskám jezuitského vzdelávania. Studia Aloisiana, 6(4), 5-27.
Kohl, B.G. (1992). The changing concept of the “studia humanitatis” in the early Renaissance. Renaissance Studies, 6(2), 185-209.
Kristeller, P.O. (1944-1945). Humanism and Scholasticism in the Italian Renaissance. Byzantion, 17, 346-374.
O’Malley, J.W. (2015). Jesuit school of humanities yesterday and today. Studies in The Spirituality of Jesuits, 47(1), 1-33.
Sullivan, D.L. (1993). The ethos of epideictic encounter. Philosophy & Rhetoric, 2, 113-133.
Copyright (c) 2021 Horyzonty Wychowania
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
Uwagi dotyczące praw autorskich
Autorzy publikujący w tym czasopiśmie wyrażają zgodę na następując warunki:
- Autorzy zachowują prawa autorskie, przyznając czasopismu prawo do pierwszej publikacji swojego tekstu jednocześnie zarejestrowanego pod numerem licencji CC BY-ND, która pozwala innym na korzystanie z tego tekstu z uznaniem autorstwa tekstu oraz pierwotnej publikacji w tym czasopiśmie.
- Autorzy proszeni są o nawiązywanie odrębnych, dodatkowych porozumień wynikających z umowy, dotyczących dystrybucji opublikowanej w czasopiśmie wersji tekstu nie na prawach wyłączności (np. opublikowanie go w repozytorium instytucji lub w innym czasopiśmie), z potwierdzeniem pierwszej publikacji w tym czasopiśmie.
Wyraża się zgodę i zachęca autorów do publikacji ich tekstu w Internecie (np. w repozytorium instytucji lub na jej stronie internetowej) przed lub podczas procesu składania tekstu jako, że może to prowadzić do korzystnych wymian oraz wcześniejszego i większego cytowania opublikowanego tekstu (Patrz The Effect of Open Access). Zalecamy wykorzystanie dowolnego portalu stowarzyszeń badawczych z niżej wymienionych:
