Narracja jako restauracja wymiaru humanistycznego w pedagogice fenomenologicznej Maxa van Manena
Abstrakt
CEL NAUKOWY: Problematyka podjęta w przedstawionej pracy jest ściśle związana z metodologiczną i etyczną refleksją czołowych przedstawicieli pedagogiki fenomenologicznej na świecie, emerytowanego profesora uniwersytetu w Albercie Maxa van Manena. Celem jest ukazanie znaczenia badań narracyjnych w naukach szczegółowych jako jednej z dróg troski o ochronę normatywnego wymiaru w badawczej refleksji i działaniu.
PROBLEM I METODY BADAWCZE: Głównym problemem badawczym jest analiza miejsca narracji i anegdoty w koncepcji phenomenology of practice jako jednej z dróg ochrony i rozwoju humanistycznego wymiaru w badaniach pedagogicznych. Przeprowadzony proces refleksji powstał na podstawie analizy treści fundamentalnych dla poruszanej problematyki w monografiach i artykułach Maxa van Manena.
PROCES WYWODU: Proces wywodu został podzielony na dwie części. Pierwsza dotyczy rozumienia narracji jako formy refleksji i działania moralnego, druga roli anegdoty jako narzędzia badań narracyjnych.
WYNIKI ANALIZY NAUKOWEJ: Wyniki analizy ukazują wartość metodologiczną i znaczenie etyczne badań narracyjnych w procesie poszukiwania odpowiedzi na pytanie o to, jakiej wiedzy naprawdę potrzebujemy jako osoba i jako wspólnota.
WNIOSKI, INNOWACJE, REKOMENDACJE: Jednym z najważniejszych wniosków i postulatów jest uwzględnianie i poszukiwanie w badaniach pedagogicznych dróg dostępu do tego, co Max van Manen nazywa patycznymi formami wiedzy (pathic knowledge).
Bibliografia
Fenstermacher, G.D. (1994). On the virtues of van Manen’s argument: A response to “Pedagogy, virtue, and narrative identity in teaching.” Curriculum Inquiry, 24(2), 215-220. https://doi. org/10.2307/1180117.
MacIntyre, A. (1981). After virtue. A study in moral theory. University of Notre Dame Press.
Van Manen, M. (1989a). By the light of anecdote. Phenomenology + Pedagogy, 7, 232-253.
Van Manen, M. (1989b). Pedagogical text as method. Saybrook Review, (7)2, 23-45.
Van Manen, M. (1994). Pedagogy, virtue and narrative identity in teaching. Curriculum Iquiry, 24(2), 135-170.
Van Manen, M, (1997). Researching lived experience: Human science for an action sensitive pedagogy. SUNY Press.
Van Manen, M. (1999). The pathic of pedagogical practice. W: P. Kansanen (red.), Discussion on some educational issues VIII (s. 75-95). Department of Teacher Education. University of Helsinki.
Van Manen, M. (2014). Phenomenology of practice: Meaning‑giving methods in phenomenological research and writing. Routledge.
Van Manen, M. (2016). Pedagogical tact. Knowing what to do when you don’t know what to do. Routledge.
Copyright (c) 2022 Horyzonty Wychowania
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
Uwagi dotyczące praw autorskich
Autorzy publikujący w tym czasopiśmie wyrażają zgodę na następując warunki:
- Autorzy zachowują prawa autorskie, przyznając czasopismu prawo do pierwszej publikacji swojego tekstu jednocześnie zarejestrowanego pod numerem licencji CC BY-ND, która pozwala innym na korzystanie z tego tekstu z uznaniem autorstwa tekstu oraz pierwotnej publikacji w tym czasopiśmie.
- Autorzy proszeni są o nawiązywanie odrębnych, dodatkowych porozumień wynikających z umowy, dotyczących dystrybucji opublikowanej w czasopiśmie wersji tekstu nie na prawach wyłączności (np. opublikowanie go w repozytorium instytucji lub w innym czasopiśmie), z potwierdzeniem pierwszej publikacji w tym czasopiśmie.
Wyraża się zgodę i zachęca autorów do publikacji ich tekstu w Internecie (np. w repozytorium instytucji lub na jej stronie internetowej) przed lub podczas procesu składania tekstu jako, że może to prowadzić do korzystnych wymian oraz wcześniejszego i większego cytowania opublikowanego tekstu (Patrz The Effect of Open Access). Zalecamy wykorzystanie dowolnego portalu stowarzyszeń badawczych z niżej wymienionych:
