Sharenting – współczesną formą rodzicielskiej narracji
Abstrakt
CEL NAUKOWY: Celem artykułu jest teoretyczny namysł nad zjawiskiem sharentingu, czyli upowszechniania przez współczesnych rodziców informacji, zdjęć i filmów dotyczących swoich dzieci w mediach społecznościowych. Ten rodzaj aktywności rodzicielskiej, stanowiący swoistą formę narracji, skłania do podejmowania refleksji nad jego istotą, przyczynami i konsekwencjami.
PROBLEM I METODY BADAWCZE: Problem badawczy sformułowano następująco: na czym polega zjawisko sharentingu oraz jakie są jego konsekwencje w kontekście wychowania rodzinnego? Wykorzystana będzie metoda analizy i syntezy literatury.
PROCES WYWODU: Zostaną przedstawione zagadnienia związane ze zmianą sposobu pełnienia roli rodzicielskiej w kontekście rozwoju nowych mediów oraz obserwowanej potrzeby współczesnego człowieka, by opowiadać sobie samemu i innym o własnym życiu. Dzisiaj wiele osób upowszechnia swoje doświadczenia związane z rodzicielstwem w mediach społecznościowych. Ten typ rodzicielskiej narracji kształtuje tzw. „cyfrowy profil” dziecka. „Rzeczy” umieszczone w Internecie zwykle pozostają tam na zawsze, zaczynają żyć własnym życiem, na które rodzic nie ma wpływu, i mogą być wykorzystane przeciwko dziecku czy jego najbliższym.
WYNIKI ANALIZY NAUKOWEJ: Sharenting jest zjawiskiem powszechnym. Współcześni rodzice tworzą swoistą opowieść w wirtualnej rzeczywistości, dotyczącą życia najmłodszego pokolenia, często bez świadomości skutków, jakie mogą się z tym wiązać.
WNIOSKI, INNOWACJE, REKOMENDACJE: Z dokonanych analiz wynika, że konieczna jest edukacja (medialna) rodziców w zakresie zjawiska sharentingu i konsekwencji, jakie z niego wynikają dla funkcjonowania dziecka teraz i w przyszłości, oraz dalsze badania naukowe w tym obszarze.
Bibliografia
Bessant, C. (2018). Sharenting: balancing the conflicting rights of parents and children. Communications Law, 23(1), 7-24. Pozyskano z: http://nrl.northumbria.ac.uk/33818/ (dostęp: 19.06.2018).
Błasiak, A. (2017a). E-świat i wychowanie rodzinne. W: E. Dybowska i M. Prucnal‑Wójcik
(red.), Wokół rodziny i dziecka. Wybrane zagadnienia z teorii i praktyki. Kraków: Akademia Ignatianum w Krakowie, Wydawnictwo WAM, 11-36.
Błasiak, A. (2017b). (Nowy) wymiar rodzicielstwa – wybrane aspekty. W: D. Opozda i M. Leśniak (red.), Rodzicielstwo w wybranych zagadnieniach pedagogicznych. Lublin: Katedra Pedagogiki Rodziny Instytutu Pedagogiki KUL Jana Pawła II, Wydawnictwo Episteme, 29-43.
Brosch, A. (2017). Sharenting – nowy wymiar rodzicielstwa? W: H. Krauze‑Sikorska i M. Klichowski (red.), Świat małego dziecka. Przestrzeń instytucji, cyberprzestrzeń i inne przestrzenie dzieciństwa. Poznań: Wydawnictwo Naukowe UAM, 379-387.
Budziszewska, M. (2015). Opowieść „Moi rodzice” w trzech fazach adolescencji i w dorosłości. Analiza narracji tożsamości. Warszawa: Wydawnictwo Liberi Libri.
Burzyńska A. (2008). Idee narracyjności w humanistyce. W: B. Janusz, K. Gdowska i B. de Barbaro (red.), Narracja. Teoria i praktyka. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 21-36.
Davis, M.M. (2015). Parents on Social Media: Likes and Dislikes of Sharenting. C.S. Mott Children’s Hospital, University of Michigan Health System, Vol. 23, Issue 2, March 16. Pozyskano z: https://mottpoll.org/sites/default/files/documents/031615_sharenting_0.pdf (dostęp: 27.12.2017).
http://123tlumacz.pl/slowa‑roku-2016-najpopularniejsze‑w‑jezyku (dostęp: 27.12.2017).
https://www.bbc.com/news/education-44153754 – ‘Sharenting’ puts young at risk of online fraud – BBC News (dostęp: 02.06.2018). Mróz, B. (2015). Wszystko na sprzedaż? Pułapki i manowce konsumpcjonizmu. Psychologia Ekonomiczna, 7, 25-36.
Nowak‑Dziemianowicz, M. (2016). Walka o uznanie w narracjach. Jednostka i wspólnota w procesie poszukiwania tożsamości. Wrocław: Wydawnictwo Naukowe Dolnośląskiej Szkoły Wyższej.
Oleś, P. (2008). Autonarracyjna aktywność człowieka. W: B. Janusz, K. Gdowska i B. de Barbaro (red.), Narracja. Teoria i praktyka. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 37-52.
Otero, P. (2017). Sharenting... should children’s lives be disclosed on social media? Arch Argent Pediatr, 115(5), 412-413. Pozyskano z: https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28895685/ (dostęp: 13.06.2018).
Pluszyńska, A. (2018). Mamo, tato – pomyśl, zanim wrzucisz coś do sieci. Pozyskano z: http:// wyborcza.pl (dostęp: 06.04.2018).
Sartre, J.P. (1974). Mdłości. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy.
Steinberg, S.C. (2017). Sharenting: Children’s Privacy in the Age of Social Media, 66 Emory L.J. 839. Pozyskano z: https://scholarship.law.ufl.edu/cgi/viewcontent.cgi?article=1796&context=faculty pub (dostęp: 15.06.2018).
Szlendak, T. (2014). Tubylcy z tysięcy subświatów. Socjolog, o tym, jak głęboko sieć odmienia człowieka i społeczeństwo – rozmawia Joanna Podgórska. Ja, my, oni. Poradnik Psychologiczny POLITYKI, t. 16, Wydanie Specjalne nr 9, 6-11.
Szpunar, M. (2016). Kultura cyfrowego narcyzmu. Kraków: Wydawnictwo AGH.
Urbaniak‑Zając, D. (2017). Narracja a biograficzna perspektywa badawcza. Nauki o Wychowaniu. Studia Interdyscyplinarne, 1(4), 47-62.
Wiatr, M. (2015). Konteksty refleksyjności współczesnych rodziców. Teraźniejszość – Człowiek – Edukacja, t. 18, 3(71), 71-82.
Copyright (c) 2018 Anna Błasiak
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
Uwagi dotyczące praw autorskich
Autorzy publikujący w tym czasopiśmie wyrażają zgodę na następując warunki:
- Autorzy zachowują prawa autorskie, przyznając czasopismu prawo do pierwszej publikacji swojego tekstu jednocześnie zarejestrowanego pod numerem licencji CC BY-ND, która pozwala innym na korzystanie z tego tekstu z uznaniem autorstwa tekstu oraz pierwotnej publikacji w tym czasopiśmie.
- Autorzy proszeni są o nawiązywanie odrębnych, dodatkowych porozumień wynikających z umowy, dotyczących dystrybucji opublikowanej w czasopiśmie wersji tekstu nie na prawach wyłączności (np. opublikowanie go w repozytorium instytucji lub w innym czasopiśmie), z potwierdzeniem pierwszej publikacji w tym czasopiśmie.
Wyraża się zgodę i zachęca autorów do publikacji ich tekstu w Internecie (np. w repozytorium instytucji lub na jej stronie internetowej) przed lub podczas procesu składania tekstu jako, że może to prowadzić do korzystnych wymian oraz wcześniejszego i większego cytowania opublikowanego tekstu (Patrz The Effect of Open Access). Zalecamy wykorzystanie dowolnego portalu stowarzyszeń badawczych z niżej wymienionych:
