Edytorial: Narracja w badaniach nad edukacją

Abstrakt

Prowadzenie badań narracyjnych w przestrzeni edukacyjnej cieszy się coraz większym zainteresowaniem badaczy dostrzegających ich niepowtarzalny, specyficzny charakter wyrażający się w dwóch wymiarach: przedmiotowym i czynnościowym, a zatem narracji postrzeganej jako opowieści i narracji jako czynności ujawniającej zdolności i  kompetencje narracyjne narratora. Brian Schiff zaznacza, że prowadzenie narracji wskazuje na aktywność ekspresyjną osoby. Co więcej, zauważa, że jedną z istotniejszych funkcji narracji jest uobecnienie doświadczenia życiowego i zinterpretowanie życia w odpowiednim czasie i przestrzeni, a zatem w pewnym sensie „uczynnienie” ich tu i teraz. Tak rozumiane pojęcie narracji staje się punktem wyjścia dla kształtowania postawy narracyjnej uczestników procesu badawczego w strategii jakościowej, którą można określić jako strategię narracyjną. Domaga się ona stosowania zasad, metod, technik narracyjnych umożliwiających takie gromadzenie i analizę danych, których interpretacja będzie sprzyjała pogłębionej percepcji przedmiotu i podmiotu badawczego odkrywającego pełniej swą tożsamość personalną, społeczną, kulturową czy duchową. Ten poznawczy aspekt zdeterminowany celem i doświadczeniem podmiotu badawczego wpisuje się w koncepcję narracyjnego konstruowania rzeczywistości przez Jerome’a Brunera.

Opublikowane
2022-09-29
Jak cytować
Kaczor, A., & Szymańska, M. (2022). Edytorial: Narracja w badaniach nad edukacją. Horyzonty Wychowania, 21(59), 5. https://doi.org/10.35765/hw.2022.2159.01